Yoshi's Crafted World review - Geknipt voor Switch
Eieren voor je geld.
Voor deze Yoshi's Crafted World review haalt Randolf zijn innerlijke kind naar boven om antwoord te geven op de vraag: is een geknutselde spelwereld nog wel zo interessant, of is er hier sprake van lui knip-en-plakwerk?
Bij Nintendo heerst er knutselkoorts, want na Nintendo Labo en Kirby's Extra Epic Yarn haalt ook Yoshi's Crafted World zijn inspiratie uit ouderwets gefröbel. Het past ook zo goed bij de kernwaarden van het bedrijf, dat ooit begon als speelgoedfabrikant. In knutselen kun je namelijk al je creativiteit kwijt, waardoor het resultaat nooit twee keer hetzelfde is. Dat zie je dan ook terug in deze nieuwste Yoshi-game. Ontwikkelaar Good-Feel bewijst dat een dergelijke setting nog steeds niet verveelt.
In Yoshi's Crafted World hebben Baby Bowser en Kamek het op de Sundream Stone gemunt. Niet zo gek, want die laat iedere wens in vervulling gaan. Yoshi wil ze tegenhouden, maar kan niet voorkomen dat de steen in vijf stukken uiteenspat. Zo begint een zoektocht naar de Dream Gems die over de hele wereld verspreid liggen: van strand tot jungle, van woestijn tot spookhuis. Zelden blijf je ergens te lang plakken en de uitmuntende variatie in de levels blijft steeds boeien. Alle spelen namelijk op hun eigen manier met het idee dat deze wereld bestaat uit materialen die je in je lokale hobbywinkel kunt kopen.
Ballonnen zijn er om op te springen en potloden met scherpe punten zijn gevaarlijke projectielen. Het ene moment zweef je op een papieren vliegtuigje door de lucht, het andere wals je door een level als Yoshi-robot waarvan de onderdelen met plakband en elastiek aan elkaar vast zitten. Toiletrollen en plastic flesjes zijn tunnels, ijsstokjes zijn hekjes en wasknijpers zijn boomstammen. Een condor van blik haal je dan weer uit de lucht door er een magneet tegenaan te gooien. Het oog voor detail is erg indrukwekkend, van de obstakels en stop-motionanimaties tot extra versieringen in de vorm van knopen en paperclips.
Yoshi's Crafted World speelt ook leentjebuur bij Kirby: Triple Deluxe. Je bent namelijk constant aan het wisselen tussen voor- en achtergrond, terwijl ook delen van levels helemaal om hun as draaien zodat de achterkant ervan zichtbaar wordt. Dat maakt de levels erg dynamisch en door de vele details kijk je constant je ogen uit. De levels zitten dan ook propvol verborgen schatten. De manier om ze te vinden is alleen niet zo creatief als de levels zelf. Vrijwel elk probleem los je namelijk op door er een ei tegenaan te werpen. Het is een knap effect dat je hem dit keer de diepte in kunt mikken, maar dat verhult niet dat de gameplay verder weinig om het lijf heeft. Goed kijken, raak gooien. En herhaal. Zo knap uitgewerkt als de stijl en levels zijn, zo oppervlakkig is de gameplay.
Yoshi's Crafted World draait grotendeels om het vinden van die verborgen objecten. Het verzamelen van zonnebloemen staat weer voorop. Dat wordt aangevuld met gouden munten voor het kopen van outfits die je als pantser kunt dragen. Maar ook met hartjes, speciale rode munten en Poochy-puppies. Daarnaast vragen de inwoners van deze wereld je ook nog om specifieke objecten te vinden, zoals schapen of melkpakken. Speel je enkel om de credits te halen, dan is het rustig vaarwater. De moeilijkheidsgraad zit ergens tussen de Kirby- en Mario-games in, met eventueel een mellow-modus die Yoshi vleugels geeft.
Het wordt pas lastiger wanneer je focust op het vinden van iedere collectible. Met name omdat je vaak maar één kans hebt om een bepaald item op te pikken. Mis je 'm, dan moet je het hele level opnieuw spelen. Hetzelfde geldt voor de sidequests van NPC's. Je kunt niet alles in één keer afstrepen maar start voor elke collectible het level opnieuw. Wil je de optionele moeilijkste levels vrijspelen, dan speel je tot in den treure alsmaar dezelfde levels om genoeg verzamelobjecten bij elkaar te grinden. Voordeel is wel dat de game door die aanpak een hoog pick-up-and-playgehalte heeft. In een loos momentje is er altijd wel wat te verzamelen en dat past goed bij het draagbare aspect van de Switch.
De afwisseling die de levels typeert hoor je trouwens niet terug in de soundtrack. Vrijwel alle nummers zijn een variant op het hoofdthema. Soms wat rustiger, soms wat drukker. Maar vooral de instrumentatie stoort. Het is net alsof je de muziekles van een kleuterschool binnenloopt, met een valse blokfluit als hoofdmotief en deuntjes die dikwijls geen maat aanhouden. Net zoals in Yoshi's New Island werkt dat enorm op de zenuwen, hoe schattig het ook bedoeld is. Tevens is het een flinke stap terug ten opzichte van Yoshi's Woolly World, dat op muziekgebied veel meer diepgang had.
Pas wanneer je jezelf op het vinden van iedere laatste collectible toelegt, valt op dat Yoshi's Crafted World wel erg sterk op één kunstje leunt. Maar laat je dat een beetje los en focus je op het uitspelen zelf, dan valt de game zelden in herhaling en kun je jezelf helemaal overgeven aan een riant aanbod aan diverse levels. Een setting van grotendeels gekleurd karton is inmiddels niet bijster origineel meer. Dat neemt echter niet weg dat ontwikkelaar Good-Feel er met verve eigen invulling aan geeft, waardoor de sleur nog geen kans krijgt om toe te slaan.
Voor deze Yoshi's Crafted World review speelde Randolf op een Nintendo Switch.