Ys I & II Chronicles+ Review
Party like it's 1987.
Tegenwoordig zijn er maar weinig games die je nog echt in het diepe gooien. Uitgebreide tutorialmissies leggen de meest basale interacties uit (Ni No Kuni: 'duw de analoge stick naar links om die kant uit te lopen!'), objectieven zijn niet uit het oog te verliezen dankzij behulpzame icoontjes en via een immer aanwezige mini-map kun je bijna niet meer verdwalen. Of je kunt leven zonder die hedendaagse gemakken bepaalt voor een groot deel het plezier dat je haalt uit Ys I & II Chronicles+, een collectie die niet verbloemd dat het er omstreeks 1987 heel anders aan toe ging.
Chronicles+ is de jongste telg in een reeks overzettingen van de eerste twee Ys-games, die oorspronkelijk eind jaren '80 op de markt kwamen (zie kader). Hoewel ze er audiovisueel telkens een tandje op vooruit gingen, is er aan de gameplay van weleer bar weinig gesleuteld. Ze stammen uit een tijd waarin de speler nog pardoes in een wereld werd gedropt met een ferme klap op de schouder, gevolgd door de woorden: 'zoek het maar uit.'
Een treffend voorbeeld hiervan vindt plaats in de beginuren van Ys II. Om de plot voort te zetten dien je een dorpeling te helpen met de rare geluiden in zijn kelder. Daar kom je pas achter als je voor de zoveelste keer iedereen aanspreekt, hopende op een hint om verder te komen. Enfin, eenmaal in de kelder loop je al snel weer op een dood spoor. Wederom moet je er op goed geluk achterkomen dat je hier een bel moet luiden die je hebt opgepikt in een hele andere kerker, die verborgen lag in een van de vele doodlopende gangetjes. En zo klungel je van de ene naar de andere barrière, eindeloos op zoek naar datgene waardoor je verder kan.
Een gebrek aan directie hoeft an sich geen kritiek te zijn. Games als Dark Souls zijn er immers groot mee geworden. De wereld van Lordran nodigde echter uit tot ontdekken dankzij de fantasievolle setting, een diepgaand vechtsysteem en het feit dat het pad voorwaarts op verschillende manieren te betreden was. In Ys is van dat alles weinig sprake, wat deels te danken is aan de leeftijd van de games, maar alsnog erg storend is.
Met name de eerste Ys ontstijgt nergens het niveau van clichématige middeleeuwse dorpjes, bossen en grotten. De kerkers zijn nog de grootste boosdoeners: donkere doolhoven waarin iedere kamer op de andere lijkt en waarin je dus constant de weg kwijt bent. Ys II biedt beduidend gevarieerdere omgevingen maar heeft alsnog last van ongeïnspireerde labyrinten waarin het wel erg gemakkelijk is om sleutelvoorwerpen over te slaan.
Het vechtsysteem van beide games weet de reis naar het einde ook niet erg interessant te houden. Er is namelijk helemaal geen aanvalsknop. Een slimme oplossing met de beperkte middelen destijds. Dat scheelde immers weer het animeren van een zwaardslag en het programmeren van een aparte knop. Zo vechten is even wennen en werkt uiteindelijk wel okay; echt spannend of betrouwbaar wordt het systeem echter nooit. Nu is het enkel een kwestie van de tegenstander rammen, maar niet precies van de voorkant want dan loop je schade op. Positionering is de sleutel, waarbij elke millimeter telt. In de praktijk komt het er vooral op neer dat je net zolang tegen een tegenstander aanduwt tot 'ie omvalt. Ook hier weet Ys II iets meer indruk te maken door de introductie van een magie- en manasysteem. Dit maakt de gevechten net iets strategischer en daardoor leuker.
Eerder bracht de Amerikaanse uitgever XSEED Games twee andere Ys-games naar Steam. Oath in Felghana en het fantastische Origin zijn beide overzettingen van recente Ys-titels die gebouwd zijn op dezelfde engine en dezelfde hack-&-slash gameplay bevatten. Daardoor is Chronicles+ verraderlijk, want dit blijkt dus een heel ander beestje.
Ondanks de kritiek, die voor de een zwaarder zal wegen dan voor de ander, heeft de collectie met name voor de fans wel degelijk meerwaarde. In tegenstelling tot de Final Fantasy en Dragon Quest franchises hebben de Ys-games een overkoepelende verhaallijn. Het is in Chronicles+ dan ook een feest van herkenning: veel personages, voorwerpen, monsters, wapens en hele gebieden zijn hier in hun meest primitieve vorm terug te zien, terwijl het verhaal van de serie wat extra diepgang krijgt. Met name de soundtrack weet daarbij de juiste toon te raken, mits je tegen een flinke dosis gillende hardrock-gitaren kan.
Ys I & II Chronicles+ is een curiositeit die je vergane tijden laat herbeleven. De collectie is daardoor zowel verfrissend en charmant als frustrerend en achterhaald tegelijk. Door de overkoepelende thema's is er wel enig plezier uit te halen voor spelers van de vorige Steam-releases, maar ook dat is geen garantie voor een goede koop. Betreden op eigen risico dus.
De review van Ys I & II Chronicles+ doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu verkrijgbaar op de PC via Steam.