ZombiU Review

Als eigenaar van de enige echte Zombie Survival Guide en fervent kijker van allerhande zombiefilms en televisiereeksen denk ik graag dat ik het wel goed zal doen in de onvermijdelijke zombie apocalyps. Vertrouw niemand, doorzoek elke kamer, sluit jezelf nooit in, gebruik geen vuurwapens, doorboor voor de zekerheid elke schedel die je tegenkomt en doe dagelijks aan cardio. Het niet respecteren van zelfs maar één van deze gouden regels blijkt altijd een fatale fout. Ik zou wel beter weten, ik zou overleven. Althans dat dacht ik tot ik ZombiU begon te spelen.

Van de talloze zombiegames die de afgelopen jaren zijn uitgekomen, Resident Evil, Left 4 Dead, The Walking Dead, noem maar op, komt ZombiU het dichtst bij een echte zombie apocalyps simulator. Hier staat geen emotionele verbinding met personages centraal noch keiharde actie. ZombiU draait volledig rond overleven in een door zombies geïnfesteerd Londen. In elk gebied de CCTV-observatiecamera's weer online krijgen, rioolputten openen zodat je de riolen als shortcut kunt gebruiken naar je safe house, kisten en lijken doorzoeken voor nuttige items, het hoort er allemaal bij.

Maar sterven zul je. De zombies in ZombiU zijn jagers en zijn niet te tam om deuren in te beuken, door ramen te klimmen of zelfs door ventilatieruimtes te kruipen. Eén zombie kan je makkelijk aan met enkele beuken van je cricketbat maar een groep van drie of meer wordt al snel een levensgevaarlijke situatie, vooral omdat deze ondoden geen probleem hebben met je te flanken. Ze zijn een constante dreiging en een groot deel van deze spanning wordt gecreëerd door het tweede scherm van de WiiU.

Wanneer je bijvoorbeeld even in je rugzak moet rommelen om plaats te maken voor ontzettend waardevolle kogels, dwingt het spel je te focussen op dit tweede scherm in je handen en verhuist de camera op je televisie van een eerste-persoonsperspectief naar een derde-persoonsperspectief. Het spel pauzeert niet en je blijft enorm kwetsbaar, niet in staat om weg te lopen zonder eerst je inventory te sluiten en je rugzak weer aan te doen. Hetzelfde geldt voor gebarricadeerde deuren waarvan je het hout moet breken door op het touchscreen te tikken vooraleer je erdoor kan. Een simpele mini-game, of gimmick zelfs, maar het drijft de spanning keihard op wanneer je snel uit een kamer wil ontsnappen. Die extra seconde kan het verschil betekenen tussen leven en dood.

Wanneer je sterft, krijg je de controle over een volledig nieuwe survivor. Je krijgt een nieuwe willekeurige identiteit, met licht andere statistieken en je levelprogressie wordt gereset. Ook je inventory ben je kwijt en de enige manier om je spullen terug te krijgen is door je vorige personage, die nu ronddwaalt als zombie, de kop in te slaan en alles terug te nemen. Sterf je echter opnieuw vooraleer je dat kan doen, dan worden alle items terug in het spel geplaatst in de buurt van, maar niet helemaal op, de plek waar je ze origineel gevonden hebt. Een ware pain in the ass dus. Vooral omdat ook de zombies steeds op willekeurige plekken verschijnen. Voorspelbaar is dit spel zeker niet.

Dit geeft ZombiU een zelden geziene intensiteit. Elke kamer die je betreed inspecteer je zorgvuldig, over elke stap die je zet moet je nadenken. Altijd moet je jezelf bedwingen om die kasten niet te openen voordat je de omgeving goed en wel afgespeurd hebt naar vijanden. Dankzij de radar kun je zien hoeveel levensvormen er in de buurt zijn, maar je bent nooit helemaal zeker of dat een groep zombies is in de kamer hiernaast of ratten die aan het eten zijn. Een te spontane zet kan er in ZombiU voor zorgen dat je klem gezet wordt en dat je ten onder gaat.

De graphics van ZombiU beklemtonen die intensiteit alleen maar. Je hebt een vrij beperkt zicht op de omgeving, er zijn weinig lichtbronnen en zelfs het licht van je zaklamp heeft weinig bereik. Hierdoor voelt de game zelfs in open omgevingen vrij claustrofobisch aan. Tel daarbij ook nog eens het minimalistische geluid op en een soundtrack die doet denken aan 28 Days/Weeks Later en je hebt een WiiU launchgame die meteen bewijst dat Nintendo's nieuwe console zonder problemen geschikt is voor volwassen gamers.

Als ZombiU een probleem heeft, dan is het dat het soms wat te oneerlijk wordt. Het lijkt alsof sommige gevechten helemaal niet te winnen zijn en op zulke momenten wordt het nogal frustrerend. Later in het spel verschijnen er ook nog eens novelty zombies, zoals zombies die ontploffen als ze in de buurt komen. Dat doet wat af aan de realistische sfeer en gameplay elementen waarmee de game zichzelf introduceert.