Assassin's Creed II

Naast de huurmoordenaar uithangen, is hij in zijn vrije tijd ook een notoir consultant en boodschapper die voor heel wat opdrachten zijn mouw, met ingebouwde dolk, niet meer omdraait. Doorheen de steden zie je heel wat taferelen afspelen uit de dagdagelijkse omgang. Mensen kuieren door de straten, de man bedriegt zijn vrouw in een donker steegje, ongure types plakken aan de muren terwijl ze je het nakijken geven, straatmadeliefjes pogen verpozing te brengen en die irritante vioolspeler die elke avond net jouw restaurant luidkeels binnen wandelt is ook van de partij. Ezio is een bonafide jongeman die zich echter moeiteloos in de problemen of opportuniteiten van de kleine man kan plaatsen en dus heel wat missies kan aangaan om de mensen zelf te assisteren. De brave man zou voorwaar zelf een ideale Europese president vormen.

Deze sidemissies bieden een leuke tussenstop na al het eindeloze sluipen, doden en pijlsnel wegrennen. De echte gameplay draait uiteraard niet om sidemissies, maar om een stevige portie moorden plegen en hierin is de game danig verbeterd. Je dient niet langer informatie te verzamelen over je doelwitten via kleine tussenmissies. Elke missie zit feilloos verweven binnen het verhaal van de game en doet dienst als opstapje naar je volgende doelwit.

Als je dus zin hebt, kan je zonder enig probleem werk beginnen maken van je volgende doelwit. In de meeste missies kan je ook je eigen aanpak min of meer bepalen, maar je zal frequent merken dat je wel bij de hand wordt genomen. De game focust zelf op de beste methode om het doel te bereiken en ook op wat daarna gebeurt. Assassin’s Creed II is in dit opzicht geëvolueerd naar een interactief verhaal met een grote, open wereld erbij. Het is niet noodzakelijk slecht, in de meeste games word je bovendien duidelijk gestuurd door de makers, maar als je wil genieten van een GTA-invloed dan werkt dit niet zo goed meer.

Toch hebben de developers duidelijk talent wat betreft goede enscenering. De meeste vooropgestelde scènes zouden zo uit een standaard Hollywood film kunnen komen. De actie is rijkelijk gevuld met special effects en de nieuwe wapens waarover Ezio beschikt zaaien dood en vernieling op een hoogst entertainende manier.

Ezio is namelijk niet langer beperkt tot dolk en zwaard, maar kan een heel arsenaal met zich meezeulen. Je kan bij de lokale smid nieuwe dolken kopen met aangepaste statistieken, een beter zwaard of zelfs een hamer, extra werpdolken en al dat soort fraais. Een huurmoordenaar loopt natuurlijk ook niet naakt over de daken, hoewel dit een uitstekend idee is voor Kill Bill 3, en dus kan Ezio ook kiezen uit allerlei verdedigingsmateriaal zoals leren of ijzeren schouderstukken, borstplaten of schoeisel voor het betere sluipwerk. Toch verandert dit niet ogenblikkelijk iets aan de springkunsten van Ezio zelf, een keuze die de gameplay deze keer eigenlijk wel ten goede komt.

Naast nieuwe uitrusting kan je ook een stad beginnen uitbouwen, kunstvoorwerpen en verborgen schatten zoeken en gewoon lukraak door de stad wandelen op zoek naar een niet te versmaden kans. De mogelijkheden zijn legio! Op het ene moment loop je zigzaggend over de daken, achterna gezeten door een bende boogschutters, tot je plots binnen duikt in een zwaar beveiligde villa en bij toeval vlak voor een grote schatkist belandt. Op een ander moment bemerk je zelf een object dat je dolgraag aan je collectie wil toevoegen en kies je voor een grootschalig gevecht. Dit is net wat de game zo leuk en uitdagend maakt, je hebt nooit echt enig idee wat er je allemaal te wachten staat en je bent zeker niet onsterfelijk.