Assassin's Creed II
Huren?
In elk geval staan er heel wat Italiaanse steden op je te wachten en ik moet grif toegeven dat ik de designkunsten van de makers benijd. De steden zijn prachtig uitgewerkt en als een echte toerist klim je vaak hoger en hoger om toch maar van het adembenemende uitzicht te kunnen genieten. De grafische pracht is weergaloos, hoewel ze niet het fotorealisme uit Uncharted 2 benadert. Dit is echter een andere realiteit die opteert om gameplay en historische feiten te combineren in een speelbaar geheel.
De steden ademen een aangename drukte uit, de daken en het design zijn verzorgd en, buiten hier en daar het kleurgebruik, helemaal niet eentonig. Uiteraard kom je heel wat dezelfde richels en glasramen tegen, alsook kratten en bloemranken, maar dit stoort niet meteen. Integendeel, het geeft wederom een zekere dynamiek aan de gameplay, een zekerheid waarbij je weet waar je gemakkelijk naartoe kan en waarbij je stilletjes doch liefdevol in de juiste richting wordt geduwd. De animaties zitten goed in elkaar, hoewel er ook hier wat meer variatie wenselijk was. Vooral de gevechten draaien soms uit in een opeenvolging van dezelfde bewegingen. Toch schijnt er licht aan het einde van de tunnel, want doorheen je tocht bezoek je hoe langer hoe meer steden met elks een heel eigen identiteit.
Het moorden zelf dan is een tactisch steekspel waarin je meermaals mogelijkheden krijgt om het te verknoeien, je zal dus op je hoede moeten zijn om niet ontmaskerd te worden. Je kan eenvoudiger je doelwit benaderen door je mee te begeven in de mensenmassa. De enige onvoorspelbare factor is uiteraard de bestemming van de groep waarbij je meeloopt. Je kan ook kiezen om huurlingen in te schakelen om wachters af te leiden, hierdoor kan je doodeenvoudig langs één groep sluipen zonder dat er een haan naar kraait. Je kan ook opteren voor de Flying kill methode en vanuit de lucht toeslaan, of wachten tot je doelwit voorbij jouw schuilplaats wandelt om hem dan een dolk in zijn ribben te planten.
Daarna volgt een wilde achtervolgingsscène waarbij je heel wat kunst-en vliegwerk zal moeten hanteren om veilig en wel weg te geraken. Vooral in de latere missies bieden de vele wachters een grote uitdaging, groter dan je doelwit zelf vaak.
Toch zal je niet altijd falen omwille van je eigen keuzes, de besturing is namelijk een laatste hekel punt van de titel. Ezio heeft zoveel opties meegekregen dat ze lang niet allemaal makkelijk op één controller passen. Het systeem gebruikt een overzichtelijk menu om aan te duiden welke wapens je wenst te hanteren en dit werkt heel vlot, maar helaas zijn er complicaties met de andere knoppen. Vooral de R1 knop, die je dient te gebruiken bij combat zowel als bij het klimmen, krijgt het moeilijk wanneer je wenst weg te rennen nadat je een aanval blokt. Ook de cirkelknop die dient om objecten vast te grijpen en eveneens om jezelf te laten vallen moest meermaals mijn toorn en woede doorstaan.
De grote, open wereld die eigen is aan de nieuwe Assassin’s Creed II biedt een boeiend onderdak aan één van de betere titels van dit jaar. Ubisoft heeft naar de vele verzuchtingen van de fans geluisterd en een beter product afgeleverd. Hierdoor treden er hier en daar problemen op met de nieuwe features (de besturing, de opgelegde begeleiding, het matige verhaal van een typische held), maar algemeen gezien valt er in deze game heel wat meer fun te beleven dan in de vorige. Op elk moment komen er wel gevaren of kansen op Ezio af, en vind je niet meteen je ding dan bestaan er opties genoeg om een leuk gevecht uit te lokken of die vervelende Tony Blair neer te steken!