Batman: Arkham Asylum

Net zoals Bruce Wayne – de man is beter bekend als Batman himself - hebben ontwikkelaar Rocksteady en uitgever Eidos een moeilijk pad moeten bewandelen alvorens ze eindelijk resultaat konden boeken. Begin mei lieten beide partijen weten dat Arkham Asylum niet in juli, maar pas in het vierde kwartaal van 2009 zou verschijnen. De officiële commentaar was dat men de extra maanden zou gebruiken om de hoogst mogelijke kwaliteit na te streven. Het nieuws haalde gemende gevoelens naar boven bij de fans van The Dark Knight die al helemaal klaar waren voor het spel – spandexbroekjes en cape in aanslag – en opeens de zomervakantie moesten overleven zonder een versie portie Batman. Ook de berichten dat Eidos vroege review exemplaren van het spel beloofde aan magazines en websites die Arkham Asylum gegarandeerd een negen zouden geven wisten ons niet bepaald positief te stemmen. Maar waren al die kopzorgen nu echt nodig?

Misschien verpest het de verdere verloop van dit artikel wel, maar we kunnen met een luidkeelse ‘neen’ antwoorden op die vraag. Batman: Arkham Asylum is zonder enige twijfel de beste licentiegame waarmee we de afgelopen jaren aan de slag zijn mogen gaan, al moeten we in één adem ook zeggen dat het niveau binnen deze categorie niet bepaald hoog lag. Eigenlijk mag het woordje licentie gerust weggelaten worden: Eidos voorziet ons nu al met een titel die in menig ‘Game van het Jaar’ lijstje terug te vinden zal zijn.

We stoppen de loftrompet even weg en trachten snel het verhaal samen te vatten. Alles gaat van start wanneer Batman door de natte straten van het welbekende Gotham City scheurt in zijn blinkende Batmobile. Op de waarschijnlijk niet al te comfortabele achterbank zit The Joker, een van de aartsrivalen van onze held. Hij heeft een enkel ticket richting Arkham Asylum, een van de best bewaakte en gerenommeerde gevangenissen van Gotham, op zak en Batman mag de doorgedraaide gek gaan afzetten. Niets is echter wat het lijkt, want al snel ontsnapt de criminele clown en neemt hij de controle over Arkham in handen. Het startschot voor een lange nacht wordt gegeven en jij moet als Bruce Wayne een stokje zien te steken voor het duivelse plan van The Joker en zijn vriendjes.

Na een redelijk uitgebreide introductie kom je meteen in de actie terecht. Een bende gevangenen die onder één hoedje spelen met The Joker valt meteen aan en zonder enige moeite laat je Batman een assortiment aan rake klappen uitdelen. Het vechtsysteem is namelijk uitermate simpel om onder de knie te krijgen en dat is natuurlijk altijd mooi meegenomen. Aanvallen doe je in principe slechts met één knop, wat het welbekende button bashen soms onvermijdelijk maakt. Rocksteady toont zich echter als een sluwe ontwikkelaar en voegt aan het knoppenrammen de linker thumbstick toe als pièce de résistance.

In Arkham Asylum komt het vaker voor dat je het tegen een groep vijanden opneemt dan één tegen één, tenminste als je niet als een volleerde Solid Snake tewerk gaat, maar daarover zo meteen meer. Door met de richtingspook de gewenste tegenstander aan te wijzen en te drukken op de aanvalsknop zal Batman als een wervelwind richting zijn doelwit schieten, en die strategie herhaal je steeds totdat iedereen bewusteloos op de grond ligt. Naargelang je positie ten opzichte van je opponent haalt Batman andere bewegingen uit de kast die er stuk voor stuk overdreven stoer uitzien. Vechten geeft je aan machtig gevoel door de vette sound effects en occasionele slow motion momenten die op het goede moment opduiken.