BioShock

Beloftes zijn een krachtig wapen als het gaat om videogames. De beloftes en mogelijkheden die een titel als BioShock ons voorhoudt zorgen er voor dat wij in het spel gaan geloven, en het natuurlijk pre-orderen. En in een tijd dat de winkelschappen vol liggen met slechte licentiegames, na-apers en gehypte vervolgen, kan BioShock een baken zijn in de zee van middelmatigheid.

Maar we weten uit ervaring allemaal dat belofte ook een bittere vloek kan zijn. Een vloek dat elk klein tegenvallend punt uitvergroot als we eindelijk het spel te spelen krijgen. Zoals de geschiedenis ons al meerdere malen heeft duidelijk gemaakt: een spel is nooit zo goed als de hype. Sommigen van ons proberen zelfs van alles om maar niet met die hype meegesleept te worden zodat we, voor een keer, prettig verrast kunnen worden door een spel. Ook als reviewer ben je altijd op je hoede als het gaat om de grote nieuwe game die er aan zit te komen. Teleurstelling reist altijd mee.

Het is schitterend om te zien dat enige twijfel rondom BioShock compleet wordt weggevaagd door de eerste tien minuten van het spel. BioShock weet niet alleen je verwachtingen te evenaren, maar nog zoveel meer te doen. De uren die je in dit meesterwerk stopt dienen als perfect voorbeeld voor de reden waarom videogames voor ons de ideale tijdsbesteding is. Het spel is opwindend, beangstigend, aangrijpend, verwarrend, ontroerend, en heel erg donker. BioShock is een game dat zoveel vormen van entertainment zo vakkundig benaderd, dat het de beste demonstratie is van hoe flexibel dit medium kan zijn. Het is niet zomaar de volgende shooter in een mooie engine, maar een verhaal dat bestaat en zich ontwikkelt tot een van de meest overtuigende, uitgebreide en artistieke spelwerelden ooit.

Zo’n tachtig procent van de tijd dat je in BioShock zit, heb je werkelijk geen idee wie je bent en waarom je op die plek bent. Zoals spelers van de veel geprezen Xbox 360 demo nu wel weten, ben je een slachtoffer van een vliegtuigcrash. Je ligt in de zee in het midden van de nacht, en er liggen drijvende stukken afval overal om je heen. Maar kijk, er is een mysterieuze vuurtoren met een ingang die ‘toevallig’ vlakbij uit het water steekt. In plaats van in de oceaan te blijven drijven en na te denken over leven en dood en wat er nou gebeurd is, zwem je direct naar de vuurtoren en ga je naar binnen.

Via een lift zak je diep de zee in, en kom je terecht in de onderzeese wereld ‘Rapture’, een afbrokkelend utopia waar iets verschrikkelijk fout is gegaan. Een lekkende, uit elkaar vallende, maar nog steeds herkenbaar prachtige art deco-gestileerde wereld waar een deel van de bevoorrechte maatschappij een beter leven zocht ver onder de klotsende golven. Een plek waar biologische experimenten er voor zorgde dat de bevolking fysieke perfectie bereikte. Op een of andere manier heeft deze zoektocht naar perfectie geleid tot een verwoestende burgeroorlog die deze idyllische wereld kapot heeft gemaakt.

Hetgeen wat direct opvalt aan BioShock, en Rapture als plek, is de adembenemende atmosfeer die het weet neer te zetten. Als je een reden zoekt om geld uit te geven aan een high definition audio- en video-opstelling thuis, dan is dit absoluut de reden om het te doen. Het rechtvaardigt elke cent die je er tegen aan gooit, want het is niet overdreven om te zeggen dat BioShock niet alleen de meest prachtige omgevingen die je ooit in een videogame zult zien neerzet, maar ook nog de diepte geeft via de meest prachtig gemaakte audio ooit. Het feit dat BioShock op dit moment qua consoles exclusief voor de Xbox 360 is ontwikkeld is hierbij ontzettend belangrijk. Heb je geen 360, dan zul je de PC moeten laten zweten.