Brütal Legend

Double Fine heeft conceptueel een parel van een spel neergezet en ik durf met zekerheid te zeggen dat Brütal Legend een van de meest gedetailleerde spellen ooit is als je kijkt naar hoe de ontwikkelaar omgaat met het achterliggende thema. Alles wat je hoort, ziet en doet ademt rockmuziek uit, en simpelweg met The Deuce doorheen het landschap rijden kan al genoeg zijn om muziekliefhebbers nog lang na het spelen met open mond te laten rondlopen. Bovendien hebben we niet te maken met een statische wereld. Allereerst is er de lucht die voortdurend aan het veranderen is. De ene keer heb je te maken met een helse bliksemstorm, terwijl je kort daarna terecht komt een een regen van meteorieten. Ook dit hebben we nog nooit eerder mogen aanschouwen in een game, en Brütal Legend weet dan ook meteen de standaard te zetten.

Verder zit de spelwereld vol met dingen om te ontdekken en te verkennen. Zo zijn er 120 versteende draken te vinden die jij tot leven moet wekken door een gitaarsolo te spelen – ook dit doet denken aan het hanteren van de Orcarina in The Legend of Zelda -, zijn er 32 landmarks die je kunt bezichtigen en zijn er meer dan twintig unieke stuntjumps om te ontdekken. Ook loop je al snel een Motor Forge tegen het lijf, wat eigenlijk het equivalent is van het standaard upgrade menuutje in de meeste spellen.

Hier kun je The Deuce voorzien van nieuwe wapens, Eddie nieuwe moves aanleren en je wapens voorzien van speciale krachten. Er zijn veel mogelijkheden, maar heel diepgaand is het allemaal niet. Je krijgt geen nieuwe wapens, en ook The Deuce zal er aan het einde van de rit zowat bij elke speler identiek uitzien. Wat jezelf opwaarderen vooral leuk maakt is dat niemand minder dan Ozzy Ossbourne je bijstaat tijdens deze onderneming. Brütal Legend zit al vol met legendes binnen de rockwereld, waaronder Lenny Kileister en Rob Halford, maar de aanwezigheid van The Prince of Darkness spant toch wel echt de kroon.

Na je eerste bezoekje aan de Motor Forge is je wagen uitgerust met een radio waarop meer dan honderd bekende en minder bekende rocknummers te horen zijn. Ben je niet tevreden met de standaard tracklist, dan kun je nog altijd op zoek gaan naar verborgen rocknummers die in monumenten verstopt zitten en smeken om weer vrijgelaten te worden. Alweer weet Double Fine mensen die rockmuziek een warm hart toedragen op hun wenken te bedienen, maar Brütal Legend zal er ongetwijfeld ook voor zorgen dat er een hele groep nieuwe metalheads bijkomen. De liedjes die je te horen krijgt zijn zorgvuldig uitgekozen zodat zelfs personen die enkel R&B luisteren aardig verrast zullen zijn door de melodieuze en epische ondertoon van rockmuziek.

Tot nu toe hebben we het vooral over de sfeer in Brütal Legend gehad, en dat is meteen ook een van de sterkste punten. Ook de leuk geschreven dialogen en de uitmuntende voice acting – zowel van Jack Black die gestalte geeft aan Eddie Riggs, als de rest – helpen mee om het universum dat ontsprongen is uit de geest van Tim Schafer staande te houden. Wel merken we op dat het script wat minder grappig geschreven is dan we gewoon zijn van Schafer. Begrijp ons niet verkeerd, er waren momenten waarop het spel een glimlach op onze mond kon toveren en ons zelfs hardop deed lachen, maar vergeleken met zijn eerdere werk (Monkey Island, Grim Fandango, Psychonauts ect.) was Brütal Legend het minst hilarische tot nu toe. Het zou kunnen liggen aan het thema van het spel, maar nadat de aftiteling na zo'n twaalf uur over ons beeld rolde hadden we toch het gevoel dat ons lachbeentje wat meer kriebeling had mogen ontvangen.

Die twaalf uur hangt trouwens volledig af van de manier waarop je spel speelt. Brütal Legend kent een consistente verhaallijn die uit de doeken doet hoe Eddie Riggs het land tracht te redden van de kwaadaardige Deviculus, maar daarnaast zijn er heel wat zijmissies doorheen het landschap te vinden. Deze gaan van het bombarderen van vijanden tot het racen tegen een grappige Schotse demoon. Ze zorgen voor de nodige afwisseling en zijn overvloedig aanwezig, maar bieden niet genoeg variatie om lang interessant te blijven. In totaal zijn er zo'n vijf verschillende sidequests die telkens op dezelfde manier opgelost moeten worden, en dat is een doodzonde. Liever hadden we hier meer creativiteit gezien, zoals we dat kennen uit andere open world titels als Grand Theft Auto of Saint's Row. Neem je wel de tijd om al deze activiteiten tot een goed einde te brengen krijg je toegang tot heel wat concept art en extra's, en verleng je de speelduur makkelijk met vijf tot tien uur.