Brütal Legend

In tegenstelling tot wat je zou denken is Brütal Legend echter geen action-adventure zoals EA ons doorheen de marketing campagne vaak deed geloven. Een van de grootste criteria binnen dit genre is bijvoorbeeld niet aanwezig in deze game: de mogelijkheid om met je personage te springen. Toen Double Fine voor het eerst met de ontwikkeling van de game van start ging was het de bedoeling om een RTS te maken, en de restanten daarvan zijn nog steeds aanwezig. Ze belichamen zelfs een belangrijke rol binnen de algemene gameplay van Brütal Legend. Er komt een portie strategie kijken wanneer er Stage Battles gedaan moeten worden, en dat valt meer dan één keer voor.

Stage Battles doen hard denken aan de gameplay die we te zien kregen tijdens de laatste uurtjes van Gaints: Citizen Kabuto op de PC en PlayStation 2, maar ze kunnen ook vergeleken worden met een versimpelde versie van RTS-reeksen als Warcraft of Command & Conquer. Eddie moet als roadie allerlei troepen oproepen (de units), en het aantal hangt af van de hoeveelheid fans (de grondstoffen) die hij kan mobiliseren. Het soort manschappen gaat van Metal Beasts tot headbangers, en gaandeweg het spel ontgrendel je steeds nieuwe mogelijkheden. Elke unit heeft zijn of haar sterke en zwakke punten en moet ingezet worden om specifieke taken te volbrengen. Zo dragen roadies steeds zware versterkers mee op hun rug die vijandige troepen tijdelijk kunnen paralyseren door geluidsgolven.

Tijdens Stage Battles komt er heel wat management kijken, en om overzicht te bewaren kan Eddie over het hele slagveld vliegen om zijn troepen te commanderen. Het grote probleem is dat dit laatste niet altijd van een leien dakje loopt. Individuele troepen selecteren is erg moeizaam, en je manschappen commanderen kan ook enkel wanneer je dichtbij ze staat. Hierdoor is het bijna onmogelijk om je units op te splitsen in verschillende teams, wat zo nu en dan wel nodig is omdat je soms bepaalde plekken op het speelveld moet verdedigen tegen een vijandige aanval. Ook kun je met elke opgeroepen eenheid een zogenaamde Double Team aanval lanceren. Dit zijn vaardigheden die Eddie in combinatie met een bepaalde unit uitvoert en die meer schade aanbrengen. Net zoals commando's geven is ook dit veel te omslachtig en werkt het initialiseren van een Double Team aanval gewoon niet goed, of heeft het simpelweg weinig zin.

Gelukkig is er geen echte straf wanneer Eddie zelf het loodje legt tijdens Stage Battles. Je fans dragen je terug naar je basis – het podium – en je kunt weer gewoon verder gaan knokken. Dit is niet het geval tijdens escortmissies waarbij Eddie in The Deuce zijn tourbus moet beschermen tegen aanvallers die de bus willen vernietigen. Dit zijn lange missies die bovendien best lastig kunnen zijn omdat je vaak niet precies kunt zien waar de aanvallers zich bevinden, en je zult dan ook meermaals opnieuw moeten beginnen...en dit helemaal vanop het begin. Er zijn geen checkpoint tijdens deze missies te vinden, en daardoor kunnen ze best frusterend worden. Net zoals bij het RTS-gedeelte laat Double Fine hier wat steken vallen waardoor Brütal Legend net dat tikkeltje mist om van een instant classic te spreken.

Mocht je daar zin in hebben kun je ook aan de slag gaan met de multiplayer van het spel, maar gezien het hier gaat om een online variant op de Stage Battles denken wij niet dat Brutal Legend ooit hoge toppen zal scheren als het aankomt op competitief geweld. Wel verloopt dit allemaal lekker soepel en hebben we nagenoeg nooit te maken gehad met lag, maar doordat de uitvoering van het RTS-element niet helemaal naar behoren werkt zou het ons niet verwonderen dat een heleboel spelers de multiplayer nooit zullen bekijken. Het is ook gewoon leuker om nadat je het spel uitgespeeld hebt nog eens door de prachtige wereld rond te rijden op zoek naar alle verborgen dingen, mocht je de levensduur van de game nog willen verlengen.