Crackdown 2
We kraken het spel voor je open.
Pacific City - 17:30 Een alledaagse zonsondergang kleurt de rumoerige stad oranje en paars en helemaal bloedrood, eens een prachtig fenomeen der natuur, nu een onweerlegbaar omen. In het midden van de metropool torent een wolkenkrabber die nog nageniet van de wegkwijnende lichtstraaltjes. Bovenop deze reus van beton en staal staat een man, koel en gefocust. Wachtend. Zijn halfopen ogen glijden gebiologeerd langs het cybernetisch exoskelet dat zijn fragiele vlees omhult. Hij neemt zijn tijd, hij kan het zich permitteren. Nu nog. De laatste fotonen ontsnappen aan het vertrek van Helios en het volledige hemelgewelf kleurt nu een dieper indigo. Een zwaar gedonder rijst op van de talloze straten en wijken. Het geroep van een heel leger mutanten en gedrochten doet een grijns verschijnen op de lippen van de gespierde supersoldaat. Hij knelt zijn vuisten. Zijn geest is vrij van alle vrees wanneer hij zich in de zwarte diepte stort, klaar om door de stad verzwolgen te worden.
Zoals de havik tot op het laatste moment wacht om zijn vleugles open te slaan, zo ook wacht de man om zijn bionisch vliegscherm te ontplooien. Het momentum is geremd. Vervolgens laat hij zijn lichaam in ware Matrix stijl de laatste meters in vrije val gaan. Met een harde doch doffe knal versplinterd zijn knie het asfalt op een manier dat zelfs de 'flying crane’ van Morpheus het nakijken geeft. De veroorzaakte schokgolf geeft de titaan genoeg tijd om een shotgun boven te halen en het verdwaasde uitschot aan gedwongen amputaties te onderwerpen. De onaangename stilte tussen twee vuurschoten in laat net genoeg tijd om een Hollywoodiaanse oneliner te spuwen. "Freaks come out at night." Blam! Gepaard met het Whodini-eerbetoon spettert alweer een stortbui aan ijzeren hagel doorheen wat gedeterioreerd hersenweefsel. De stroom aan geïnfecteerden lijkt eindeloos en de voorraad hulzen slinkt zienderogen. Er rest nog slechts één optie. Met de laatste kogels knalt hij zich een pad naar het dichtstbijzijnde vehikel en wat volgt, kan het best omschreven worden als een Carmageddon.
Het belooft een lange nacht te worden en God weet dat hij het niet liever zou willen...
Als Crackdown ooit een stripreeks zou krijgen, dan is dit alvast een goed voorbeeld van hoe een potentieel scenario ineen zou zitten. Want daarom kwamen jullie natuurlijk op deze pagina terecht, om meer te weten over de nieuwste telg in dat open wereld franchise met zijn ‘Amerikaanse strip’-grafiek. Even heropfrissen: Crackdown was het debuut van Realtime Worlds, een bedrijf uit de grond gestampt door de geestelijke vader van GTA (en Lemmings). Aangezien deze nu bezig is met de game ‘All Points Bulletin’, werd Ruffian Games ingeschakeld om een vervolg op poten te zetten. Net zoals de originele Crackdown het eerste project was voor Realtime Worlds, is Crackdown 2 Ruffian's intrede in de gamewereld. Ter geruststelling: het team bestaat uit ontwikkelaars die eerder al sleutelden aan de eerste Crackdown, Fable II en Project Gotham Racing.
De eerste twee paragrafen zijn trouwens meer dan alleen een sfeermaker annex bladvuller, de oplettende lezer zou al zeker twee nieuwigheden binnen de reeks kunnen destilleren op basis van de inhoud. Aangenomen dat je het eerste deel gespeeld hebt, natuurlijk... En voor zij die de eerste zin van dit artikel negeerden: Ja, we gaan opnieuw naar Pacific City.
De eerste nieuwigheid vindt zijn oorsprong in de gebeurtenissen van de eerste game. Toen je in de originele Crackdown het grote onderzoekslab sloopte, is er een virus vrijgekomen dat – en nu goed opletten – mensen veranderd in zombies... Ik bedoel Freaks, juist ja, 'Freaks' is de correcte term. Maar hé, laten we eerlijk zijn en het zand uit onze ogen krabben, dit zijn gewoon dezelfde wezens die we eerder al zagen in Resident Evil en Day of the Dead. Een punt van kritiek? Laten we dat voorlopig nog in het midden laten. Net zoals vampieren en weerwolven weer helemaal 'in' zijn bij het filmgebeuren, is de zombie gewoon de nieuwe nazi binnen videogames geworden. Bekijk het als de pubertijd, het is gewoon een fase.
De intrede van deze hersenvreters hangt sterk samen met de dag- en nachtcyclus van de game. Freaks, net zoals hoeren en potloodventers, komen enkel 's nachts op de straten. Betekend dit dat je overdag zonder enige schroom door het stadspark kunt gaan walsen? God zij dank nee! Overdag krijg je te maken met 'The Cell', een terroristische organisatie opgericht door boze burgers. Waarom het plebs zo van streek is? Omdat ze de Agency verwijten het virus ontketend te hebben – oeps – en het onaanvaardbaar vinden dat je het asfalt nu met, ahum, ‘onschuldige’ Freak-lijkjes plaveit.
Verder heeft 'The Cell' ook het één en ander van de Agency gestolen. Enkele gewelddadige infiltratiemissies op de forten van de organisatie zijn dus zeker al van de partij.
Om terug te keren op de Freaks, voorlopig lijkt het vooral een excuus om nog meer schaamteloos geweld toe te passen. Alleen ligt het minder zwaar op het geweten, aangezien het toch geen mensen meer zijn. Iets waar ik persoonlijk, als zelfrespecterende gamer, niet meteen een probleem mee heb. De beste manier om doorheen een wijk vol freaks te navigeren, is vergelijkbaar met de beste manier om langs een drukke winkelstraat te gaan. Zoek een zwaar gepantserde wagen en zorg voor een zware voet.