Darksiders (hands-on)

“The Four Horsemen of the Apocalypse” zijn vooral bekend omdat ze deel uitmaken van een bijbeltekst uit het Nieuwe Testament. Elke ruiter is de vertegenwoordiging van een bepaald begrip, zijnde 'Verovering', 'Hongersnood', 'Dood' en 'Oorlog'. Niet bepaald termen die je een warm gevoel geven, maar wel het ideale uitgangspunt om een spel rond op te bouwen. Dat moet ook Vigil Games gedacht hebben toen ze aan de ontwikkeling van Darksiders begonnen, een ruw en donker spel dat het bekende verhaal rond de ondergang van de wereld op een hedendaagse en vooral smakelijke manier aan de man zal brengen. Wij kregen een tijdje terug de kans om de game een hele dag op de kantoren van THQ, de uitgever van dienst, te spelen.

Al vanaf de eerste minuut weet de ontwikkelaar je in het verhaal te zuigen met een bombastisch introfilmpje. We zien dat onze planeet het slachtoffer is geworden van de Apocalyps waardoor er allerlei duivels gespuis doorheen de straten loopt. Wie dit allemaal in gang heeft gezet is echter een raadsel, en het is aan de speler om dit mysterie op te lossen. Dat doe je aan de zijde van War, een van de vier ruiters van de Apocalyps. Op het eerste gezicht doet dit personage wat denken aan Arthas uit de Warcraft reeks. Hij heeft spierwitte haren, is zo breed als een kast en draagt ten alle tijden een gigantisch zwaard met zich mee dat we wel eens als “het grote broertje van Frostmourne” zouden kunnen beschrijven. En zo zijn er wel meer elementen in Darksiders die we herkennen uit andere spellen, waarover later meer.

Laten we echter meteen duidelijk maken dat Darksiders géén kloon is van God of War, in tegenstelling tot bijvoorbeeld, laten we eerlijk zijn, EA's Dante's Inferno. Het spel heeft al een hele tijd te kampen met dit stigma, maar de vergelijking met de avonturen van Kratos is niet helemaal terecht. Wanneer je enkele uurtjes met Darksiders hebt doorgebracht ga je eerder terugdenken aan de mooie tijd die je beleefde met The Legend of Zelda: Orcarina of Time, en tot die constatatie komen was ook voor ons een grote verrassing. Het lijkt wel alsof Vigil Games het spel ontworpen heeft met de bekende Zelda blauwdruk naast zich. Actiemomenten worden onderbroken door puzzelstukjes in kerkers, terwijl het verloop van het verhaal uit de doeken wordt gedaan in een overkoepelende 'overworld' waarin je vrij je ding kunt doen.

De eerste uurtjes van Darksiders zijn echter lekker lineair en actievol. Als War loop je door de straten van een verwoeste wereldstad waar je alle basisbewegingen leert kennen. Je hebt al snel onder de knie hoe je met je zwaard enkele dodelijke klappen uit kunt delen, maar het brute werk komt pas ten tonele wanneer je je vijanden nét niet helemaal tot moes slaat. War beschikt namelijk over een aantal finishing moves waarmee hij op een overdreven bloederige manier de laatste levenssappen uit zijn tegenstanders kan persen. Deze acties kun je inzetten wanneer er boven het hoofd van je slachtoffer de b-knop (wij speelden de X360-versie) verschijnt. Druk je deze in, dan zal War naargelang het soort vijand zich van zijn meest gruwelijke kant laten zien. Men versterkt het wow-effect nog eens extra door dramatische (we bedoelen dit op de goede manier) camerastandpunten in te nemen waardoor de bloederige eindsequenties lekker smakelijk in beeld komen. Heerlijk!

Wanneer je het moet opnemen tegen eindbazen krijg je zo mogelijk een nog indrukwekkender spektakel te zien. Ook bij deze confrontaties gaat het er vaak om om je tegenstander af te zwakken totdat de b-knop in beeld komt. Wat volgt is een aaneenschakeling van pijnlijke bewegingen die War, zonder dat je a la God of War op de juiste toetsen moet drukken, uitvoert. Deze finishing moves zijn met andere woorden geen hectische quick time events, maar eerder een visuele beloning waarvan je op je gemak kunt genieten. Gelukkig maar, want het verslaan van eindbazen blijkt in Darksiders een pittige bedoeling te zijn. Vaak moet je het aanvalspatroon van de snoodaard waartegen je het opneemt leren kennen, om vervolgens zijn of haar zwakke punten uit te buiten. En geloof ons, wanneer je die b-knop eindelijk in beeld ziet verschijnen zou het best kunnen dat je al een kwartier op het puntje van je stoel hebt zitten hakken en slaan.

Gelukkig is vechten in Darksiders meer dan vermakelijk. Dat komt doordat War gaandeweg toegang krijgt tot een veelheid aan wapens en bewegingen. In totaal zul je zo'n zeven verschillende tools ter beschikking krijgen die elk ook nog eens opgewaardeerd kunnen worden. Zo konden wij doorheen de dag niet enkel met een zwaard aan de slag gaan, maar ook een zeis en een draagbaar kanon. Het leuke is dat je in totaal vier wapens onder de vierpuntstoets kunt stoppen en deze in het midden van een aanval kunt wisselen. Het welbekende jugling (je vijand zo lang mogelijk in de lucht houden tijdens het aanvallen) wordt hierdoor tot een kunst verheven.