Deus Ex: Human Revolution (hands-on)
Een blik in de toekomst!
In de toekomst, zo rond het jaar 2062, zal alles beter zijn. Wandelen hoeft niet meer, want je kan gewoon met je beide voeten op een eindeloos vooruit bewegende band gaan staan die je brengt naar de plek waar je moet zijn. Koken is overbodig geworden, want alle energie die we nodig hebben om de dag door te komen halen we uit kleine, handig in te nemen pilletjes die om het allemaal nog wat lekker te maken vol zitten met allerhande smaakstoffen. Handenarbeid is volkomen verleden tijd, gezien al de lastige klusjes in het huis – de afwas, stofzuigen en de hond uitlaten - gedaan zullen worden door robots. Of dat is tenminste wat The Jetsons ons tijdens de jaren zeventig deden geloven.
Deus Ex: Human Revolution schetst een compleet ander beeld van wat er ons nog te wachten staat. Toegegeven, het verhaal speelt zich een slordige vijfendertig jaar voor dat van The Jetsons af, maar ergens denk ik dat de jongens en meisjes bij Eidos Montréal dichter bij de waarheid aanleunen dan animatiestudio Hanna-Barbera ons deed geloven. Behalve dat van die robots dan.
Want ook in Human Revolution lijkt de mensheid artificiële intelligentie en mechanische hulpmiddelen te omarmen. Of tenminste, een gedeelte van de wereldbevolking doet dat. Recentelijk kregen wij de kans om met een opvallend groot stuk van deze aankomende topper (de eerste tien uren) aan de slag te gaan nadat we midden maart de eerste missie al mochten spelen, en het moet gezegd worden – wat we toen te zien kregen bleek slechts het tipje van de ijsberg te zijn!
Laten we even terugkomen op die opsplitsing van de mensheid, want dit lijkt één van de grote thema's te worden in het derde deel van de Deus Ex-reeks. Net zoals bij onderwerpen als kernenergie, vreemdelingenbeleid en Lady Gaga heb je steeds voor- en tegenstanders. In Human Revolution draait de discussie over het al dan niet ethisch verantwoord zijn van mensen uit te rusten met mechanische ledematen en computerchips, de zogenaamde 'augmentations'. Op zich een onderwerp waarover we uren zouden kunnen doorbomen, en ook de ontwikkelaar heeft zich duidelijk verdiept in de materie. Hoe sta je er bijvoorbeeld tegenover wanneer je na een dodelijk verkeersongeval opeens ontwaakt met twee mechanische benen? Is het wel eerlijk dat de kostelijke augmentation enkel toegankelijk zijn voor de rijken binnen de maatschappij? En kun je de liefde nog steeds even intiem bedrijven als je kiest voor een stalen pelvis wanneer je jongeheer op regelmatige basis geen zin meer heeft?
Al deze onderwerpen komen op de één of andere manier aan bod in de rijkelijke – en binnen tientallen jaren misschien wel griezelig actuele - verhaallijn van Human Revolution. Het plot lijkt zonder twijfel een van de sterke punten van Deus Ex te worden, en wat nog leuker is: op heel wat momenten mag jij, de speler die in de huid van de charismatische doch immer geheimzinnige Adam Jenson kruipt, het verloop van het verhaal bepalen.
Net zoals in pakweg Mass Effect zullen er namelijk aan de lopende band keuzes gemaakt moeten worden. In conversaties mag je vrij vragen stellen en antwoorden geven, maar de vrijheid om het personage naar jou preferenties te kneden gaat verder dan dat. Zo moet je bijvoorbeeld voortdurend beslissen of je tegenstanders dodelijk neerhaalt, of ze gewoon verdooft door een welgemikte nekslag uit te delen. Ga je ervoor om ongezien doorheen het vijandige pakhuis te sluipen, of haal je het grote geschud boven om je een weg richting je doel te knallen?
Het leuke aan Deus Ex is dat het op zoveel manier gespeeld kan worden, en dat merk je vooral wanneer je ervoor kiest om met één van de tientallen optionele missies aan de slag te gaan. Want vergis je niet: Human Revolution is géén lineaire ervaring, integendeel zelfs. Nadat je doorheen de spannende intromissie van het spel bent (deze doet tevens dienst al een uitstekende tutorial) mag je volledig vrij een toekomstig Detroit uitkammen. Verwacht echter geen sandbox game waar je tientallen minuten moet reizen om de andere kant van de map te bereiken, maar wel een levendige stad vol met hoeren, bedelende daklozen en rivaliserende bendes die allemaal wel een eitje met elkaar te pellen lijken te hebben. Dat de toekomst er niet bepaald rooskleurig uitziet mag duidelijk zijn!