Donkey Kong Country Returns
Apenstreek of bananengoed?
De gorilla is de grootste nog bestaande aap, en zijn DNA is voor ongeveer vijfennegentig procent gelijk aan dat van een mens. Een interessant weetje dat misschien onrechtstreeks aantoont waarom mensen in de dierentuin elke keer weer steevast naar de kooi met de apen erin op zoek gaan. Of waarom een film als King Kong zo succesvol is dat er reeds zeven verschillende edities van verschenen zijn. Mensen observeren nu eenmaal graag andere mensen, en gezien we met z'n allen slechts voor een slordige vijf procent verschillend zijn van primaten reken ik die diersoort ook bij onze geliefkoosde observatiegroep. En nu we toch bezig zijn: zou de populariteit van Donkey Kong, een oeroude mascotte van Nintendo, ook iets te maken hebben met de veronderstelling dat er in elk van ons eigenlijk wel een aapje verstopt zit?
Waarschijnlijk een vraag waarop een wetenschapper een antwoord kan verschaffen, maar mij lijkt de reden waarom Donkey Kong games zo succesvol zijn gewoon te liggen aan het feit dat de daarin te vinden gameplay simpelweg oerdegelijk in mekaar steekt. Het hoogtepunt van de reeks kwam er toen Nintendo in samenwerking met ontwikkelaar Rare de Donkey Kong Country trilogie voor de SNES ontwikkelde. Solide platformactie en een voor die tijd fenomenaal audiovisueel geheel wisten ervoor te zorgen dat deze serie nu nog steeds als een van de hoogtepunten binnen de nog steeds zeer jonge geschiedenis van het videospel gezien worden. Dat lijkt haast niet meer te overtreffen, maar toch is ontwikkelaar Retro Studios (bekend van de Metroid Prime reeks) dapper genoeg om de uitdaging aan te gaan met hun eigenhandige heropleving van de digitale aap, en dat in de vorm van Donkey Kong Country Returns.
Zoals de titel al doet vermoeden moet deze Wii-game de terugkeer van de legendarische SNES-games gaan inluiden. En hoe doe je dat als ontwikkelaar beter door eigenlijk alle basisprincipes die Rare tussen 1994 en 1996 bedacht te behouden? Is dat luiheid? Misschien wel, maar dan zou je ook kunnen zeggen dat de verfilming van The Lord of the Rings door Peter Jackson in principe gewoon kopieerwerk was aangezien het volledige verhaal reeds vijftig jaar bestond. Retro Studios heeft er in mijn ogen simpelweg voor gekozen om verder te bouwen op een betonharde basis, wat meteen ook de enige echte optie is om enigszins kans te maken om de originele serie te kunnen benaderen...of zelfs te overtreffen?
Het antwoord op die laatste veronderstelling bewaren we tot in de conclusie, laten we eerst een even kijken wat voor verhaal we op ons bord krijgen in Donkey Kong Country Returns. Op een mooie dag worden alle bananen van Donkey Kong gestolen door kwaadaardige muziekinstrumenten, die bovendien ook nog eens alle inwoners van het eiland waarop de wereldberoemde aap leeft hypnotiseren en ze daardoor agressief maken. Ziezo, je weet in één zin meteen alles wat je moet weten over de premisse. Qua verhaal is er met andere woorden niet veel aan het handje, maar opnieuw storen we ons daar helemaal niet aan. Dit spel haal je in huis omdat het een 2D-platformer is, en niet om het diepgravende plot of de prachtige uitdieping van de personages.
Een 2D-platformer zeg je? Inderdaad, je mag het 'Returns'-gedeelte uit de titel erg letterlijk nemen gezien je deze Wii-game op één kleine uitzondering na altijd vanuit een zijdelings perspectief speelt. Dat wil eveneens zeggen dat je enkel progressie maakt door van links naar rechts te lopen, maar mocht je je daar te strikt aan houden misloop je heel wat plezier. Donkey Kong Country Returns zit namelijk boordevol geheimen die wachten om ontdekt te worden door jou, de speler! Maar goed, dat is voor straks, laten we eerst een kijken wat voor gekkigheid Donkey Kong allemaal kan uithalen.
Voordat je nog maar begint met het spel moet je beslissen of je de game gaat spelen met de Wiimote + nunchuck, of enkel met de Wii-afstandsbediening. Kies je voor het eerste, dan ga je voor een minder precieze besturing en meer omslachtig gewiebel met je controller. Van links naar rechts bewegen met de thumbstick op de nunchuck verloopt zeker naar behoren, maar tijdens de latere levels waarin je je sprongen erg precies moet maken ga je ongetwijfeld merken dat deze speelstijl niet accuraat genoeg is. Kies je er toch voor om met twee controllers in de handen te spelen, dan kun je door met de Wiimote en nunchuck te trommelen Donkey Kong met z'n vuisten op de grond laten slaan. Deze beweging heb je nodig om vijanden tijdelijk onschadelijk te maken, om knoppen in de drukken of om objecten in de omgeving te breken. Een leuke gimmick die zeker niet ongepast aanvoelt binnen het concept van het spel, maar persoonlijk ben ik niet zo'n fan van al dat gezwiep.
Laat je de nunchuck voor wat hij is en speel je Donkey Kong Country Returns met enkel de Wiimote door hem in je handen te houden als een (S)NES-controller, dan krijg je in ruil een erg precieze besturing doordat je de aap nu met de D-pad mag besturen. Op de grond slaan doe je nog steeds door de afstandsbediening van boven naar onder te schudden, maar die beweging is een stuk minder omslachtig dan met je twee handen te moeten "kloppen". Wij raden je dan ook aan om voor deze (retro)configuratie te gaan.
Wat voor handelingen kan Donkey Kong nog meer uithalen? Wanneer je je bukt kun je hem laten blazen door met de controller te schudden, terwijl een aanloop en schudden gelijk staat met een aan een hoge snelheid rollende aap. Die laatste vaardigheid is vooral handig wanneer het volgende platform te ver is om er gewoon naar te springen, maar het vergt wel wat oefening om deze handeling onder de knie te krijgen. Op sommige momenten is het zelfs zo dat je gaat rollen zonder dat je dat echt wou doen, wat af en toe zorgt voor het onnodige verlies van levenspunten. Gelukkig komt dit maar heel zelden voor! Donkey Kong laten blazen doe je om interacties te ondergaan met je omgeving. Zo kun je de blaadjes van bepaalde bloemen wegblazen waarna er bananen uit zullen springen. Vang er honderd, en je krijgt een extra leven. Soms verschijnt er echter ook een puzzelstuk. In elk level van het spel zitten er een aantal van die stukjes verstopt, en als je ze allemaal weet te vinden ontgrendel je concept art.
Leuke toevoeging, maar eigenlijk haal je meer voldoening uit het eigenlijke opsporen van de puzzelstukken dan uit het ontvangen van de beloning. Meestal moet je om puzzelstukken te kunnen bereiken namelijk het onderste uit de platform-kan halen. Hetzelfde kun je zeggen over de per level te verzamelen letters K, O, N en G. Vaak zie je deze objecten wel rondzweven, maar de vraag blijft hoe je eraan zal geraken. Waaghalzerij is meestal het antwoord, en het zal je dan ook standaard meerdere levenspunten kosten om dat ene lettertje toch maar te pakken te krijgen.