Dragon Age II

Ook de dialogen die je tijdens je queesten voert zijn steeds prachtig geschreven. Ten alle tijden krijg je het gevoel dat het universum van Dragon Age even gigantisch is als de geschiedenis van onze eigen aardbol. Ook de aangesneden thema's zijn erg volwassen. Politiek speelt een voorname rol, maar ook racisme, seksualiteit en vrije wil kom meermaals aan bod. En telkens weer moet jij een morele keuze maken die al dan niet gevolgen zal hebben voor het verdere verloop van het spel. BioWare laat op dit punt alweer zien dat ze heer en meester zijn wanneer het aankomt op het vertellen van een diepgaand en geloofwaardig verhaal. Dat laatste is voor een groot stuk te danken aan de zorgvuldig ingesproken gesprekken. Niet alleen zijn de dialogen geloofwaardig, maar elk personage heeft een uniek stemgeluid, en de verschillende rassen hebben ook nog eens een eigen accent. Geen enkele RPG weet dit niveau momenteel te evenaren, behalve dan Mass Effect...maar ook die game is afkomstig uit de keuken van BioWare, dus echte concurrentie is dat niet.

Het gigantische aantal avonturen heeft echter wel zijn prijs. Vaak bezoek je steeds weer dezelfde omgevingen, en het is vooral tijdens de eerste tien uur van het spel dat dat wat op je gemoed gaat werken. Laten we alweer de vergelijking met Mass Effect – en dan vooral deeltje twee - aanhalen. In die game is het zo dat elke omgeving speciaal voor de bijhorende quest gemaakt lijkt te zijn. In Dragon Age II lijkt de filosofie te zijn om een gebied te ontwerpen, en er vervolgens quests in te gieten. Je merkt dit heel goed wanneer je kerkers bezoekt, want in sommige gevallen worden deze gewoon gerecycleerd. Twee totaal verschillende opdrachten die zich vijf uur van elkaar afspelen kunnen je naar een identieke grot brengen, die toch op een andere plek gelegen is. Aan de andere kant zijn de voornaamste omgevingen, zoals hoofdstad Kirkwall, weer wel prachtig ontworpen. Toch vragen we ons af waarom BioWare, een bedrijf met een gigantische financiële spaarpot, niet wat meer aandacht had kunnen besteden aan het creëren van wat meer unieke omgevingen.

En laten we in de vorm van het crafting systeem nog één voorbeeld geven van de nieuwe wind die waait doorheen de BioWare-RPG's. Traditioneel moet je de juiste ingrediënten opsporen die je nodig hebt om drankjes te brouwen of runen (deze betoveren je wapens) te maken. Ook het aantal resources is van belang. Heb je niet genoeg Elfroot gevonden, dan ben je eraan voor je moeite wanneer je richting de crafter trekt. In Dragon Age II is het genoeg om een ingrediënt te ontdekken in de spelwereld, waarna een crafter – voor de juiste hoeveelheid geld – een oneindige voorraad heeft waaruit hij kan putten. Crafting krijg hierdoor een meer toegankelijke basis, maar aan de andere kant verlies je er ook – opnieuw – wat diepgang door.

Over de audiovisuele prestatie van het spel kunnen we kort zijn: oerdegelijk! Personages zien er stuk voor stuk uniek en verzorgd uit, terwijl de art direction over de gehele lijn consistent is. Gelaatsuitdrukkingen tijdens conversaties laten zien wat voor dialoog je mag verwachten, en de belichting wanneer je in een donkere grot rondloopt laat zien dat BioWare oog voor detail heeft. Zelfs de laadschermen (die eigenlijk een tikkeltje teveel opduiken) zijn telkens weer voorzien van netjes geanimeerde tekeningen die nooit vervelen. De soundtrack is zoals te verwachten valt op de juiste momenten episch en zet steeds de juiste toon bij hetgeen je aan het doen bent. En hoewel de resolutie op de PC wat hoger ligt dan op de consoles moet geen enkele versie voor de andere onderdoen.