Drakensang: The River of Time
Is Drakenbloed beregoed?
Tegenwoordig zijn actie-RPG's à la Fallout 3 en Mass Effect 2 enorm populair. Een mens zou haast vergeten dat er ook nog zoiets bestaat als traditionele RPG's, die doorgaans een pak minder toegankelijk maar wel veel uitgebreider zijn. Wij schaarden ons bij het select maar gepassioneerd groepje fans van dat genre om het langverwachte Drakensang: The River of Time van Duitse afkomst onder de loep te nemen. De eerste Drakensang, waarvan dit spel een prequel is, werd namelijk heel goed ontvangen door de pers, ondanks het feit dat het spel waarschijnlijk niet bij al te veel mensen een belletje zal doen rinkelen...
Stel je een middeleeuwse fantasiewereld met mysterieuze groeperingen, monsters, helden en fonkelende omgevingen voor, waar enkel de naam van het land - Avonturia - niets aan de verbeelding overlaat. Een nieuwsgierige dochter krijgt haar vader zover om een verhaal te vertellen over één van zijn vele avonturen op een groot schip. Even later ontdek je dat het verhaal voornamelijk over jezelf gaat. Je hebt namelijk heel wat opmerkelijke heldendaden verricht als lid van het groepje waarmee de dwerg er ooit op uit trok. Je kraag wat wijder maken heeft niet echt veel nut, want mensen die het eerste spel hebben gespeeld hebben hun glorietijd al gehad. In dit spel speel je vooral het ontstaansverhaal van de olijke bende na, en moet je jezelf nog gaan bewijzen. Maar alvorens je kan opklimmen van onervaren kluns tot populair guy, moet je eerst nog even beslissen hoe je eruit gaat zien en welke van de drie moeilijkheidsgraden je verkiest.
De character editor lijkt misschien op het eerste zicht niet zo gedetailleerd in die zin dat je niet elk lichaamsdeel zult kunnen aanpassen naar je behoeften, maar er zijn een dikke tien voorgefabriceerde personages waaruit je kunt kiezen, die elk nog eens opgedeeld werden in een stuk of drie beroepen. Eigenlijk zorgt dat dus al voor meer dan genoeg keuzemogelijkheden, zeker als je het vergelijkt met wat in deel 1 slechts mogelijk was. Je kunt zelf kiezen of je een rasechte strijder, een robuuste dwerg, een nauwkeurige boogschutter, een strijdgrage viking, een trotse amazone, een briljante magiër, een stoere piraat, een gluiperige dief, of nog iemand totaal anders wilt zijn. De prequel brengt twee nieuwe archetypes met zich mee, namelijk barbaarse inwoners van Gjalskerland en de Geodes, een soort van druïde-dwergen. Bovendien wordt er in het spel meer aandacht besteed aan de elvenklasse.
Afhankelijk van wat je gekozen hebt, blink je uit in bepaalde eigenschappen, bonussen en basiswaarden. Een dwerg gaat bijvoorbeeld veel moed-, strijdkracht- en uithoudingspunten hebben, terwijl hij een pak minder goed zal scoren op het gebied van pakweg beweeglijkheid. Als je niet tevreden bent met die voorgeprogrammeerde waarden kan je de uitgebreide editor induiken om de beschikbare punten manueel toe te bedelen. Bovendien kan je later nog een heleboel punten verdienen tijdens het spel, dus het is zeker niet van levensbelang dat je het personage van de 'juiste' eigenschappen voorziet aan het begin van het spel.
De besturing van het spel verloopt best wel vlot aangezien je kunt kiezen of je van het point & click systeem gebruik wilt maken om je personage te laten bewegen. Het alternatief is een meer gebruikelijke besturing met de pijltjes. De muis zal je hoe dan ook nodig hebben om verschillende personages te selecteren en voorwerpen aan te wijzen. Indien je dat met de rechtermuisknop doet verschijnt er een handig menuutje met verschillende acties die je kunt verrichten. Als er maar één mogelijkheid is volstaat een klik op de linkermuisknop. Juist omdat de muis al volledig benut wordt is het sturen van de camera in dit spel echter niet zo evident. Je zult gebruik moeten maken van enkele knoppen op je toetsenbord om de camera te controleren, en dat is niet altijd even simpel. Gelukkig went het na een tijdje grotendeels wel.
Vechten vormt een belangrijk onderdeel van Drakensang: The River of Time: het is een systeem dat nagenoeg ongewijzigd is gebleven sinds deel 1 en dat heel wat wegheeft van Baldur's Gate. Door de spatiebalk in te duwen pauzeer je het spel, waarna je rustig even kunt nadenken over wie je wilt gaan aanvallen. Eerst selecteer je een aantal mensen uit je party, waarna je verschillende vijanden kunt aanduiden. Rechts bovenaan verschijnt dan een handig overzichtje van welk personage wie gaat aanvallen. Vervolgens dien je enkel nog het spel verder te laten gaan en hopen dat jouw levensbalk niet sneller leegloopt dan die van je vijanden.
Dat is in het begin althans zo, want eens het spel deftig op gang is gekomen krijg je special abilities, spreuken en items tot je beschikking die je kunt inzetten, waardoor je je zeker niet meer zult vervelen tijdens de gevechten. Waar je dan ook nog rekening mee moet houden is je uithoudingsbalkje, want als dat leeg is kan je even geen speciale acties meer uitvoeren. Daar komt nog eens bij dat je party steeds groter wordt (tot max. 4 teamleden), waardoor je gebruik zult moeten maken van teamwork om niet te sterven. Nieuw in dit spel is dat je op de één of andere manier, die we uiteraard niet zullen verklappen, mirakels van de Goden zult kunnen verkrijgen. Wat vijanden betreft zal je het moeten opnemen tegen allerhande fantasiefiguren, waaronder enkele compleet nieuwe. Van piraten tot gigantische ratten en jawel, zelfs draken. Wapens variëren in het begin vooral van werpbijlen tot zwaarden, maar naargelang het spel vordert krijg je toegang tot het leukere en zwaardere tuig.