Gamemuziek - Van deze nummers krijgt de redactie kippenvel
De redacteurs maken hun selectie.
Lonely Rolling Star - Yohihito Yano en Saki Kabata (Katamari Damacy)
Katamari Damacy is een van de grootste geschenken die de mensheid sinds het begin der tijden heeft ontvangen. Iedereen die anders beweert, zit er volledig naast. Het eigenzinnige hersenspinsel van Keita Takahashi benadert op vrijwel alle vlakken de perfectie. De soundtrack benadrukt uitmuntend het intens vrolijke en kinderlijk onschuldige thema van de game. Tot de nok gevuld met tegenstrijdige tempowisselingen, een mengelmoes van genres en avontuurlijke electronica. Een eclectische verzameling muziek die zich het best als een jeugdige variant op het oeuvre van de Amerikaanse band Deerhoof laat omschrijven. Lonely Rolling Star vangt alle eigenaardige elementen van Katamari Damacy in één bondig nummer.
Life is Beautiful - Riyou Kinugasa, Takuya Kobayashi en Hiromi Mizutani (Deadly Premonition)
Deadly Premonition won mijn hart door deze verschrikkelijke oorwurm op de meest ongepaste momenten in te zetten. Op een bijna Lynchiaanse wijze kregen vele serieuze scènes hierdoor een surrealistische ondertoon. Een bevreemdend gevoel waarvan de aard nooit helemaal zeker wordt. Je blijft namelijk altijd in twijfel of de game bewust een loopje met je neemt of er gewoon iets grondig mis is met het excentrieke brein van SWERY. Ik stel mezelf bij het luisteren van deze muzikale plaag op mijn sterfbed voor. Terwijl mijn laatste adem met een zucht mijn lichaam verlaat, hoor ik een kakofonie van menselijk gefluit en een kazoo. Het leven was verschrikkelijk en prachtig.
Ludwig, the Holy Blade - Nobuyoshi Suzuki (Bloodborne)
Het is onmogelijk om het niet over Bloodborne te hebben. De soundtrack bezorgt je namelijk koude rillingen over de rug en koortsig zweet op het voorhoofd. Elk bloedstollend baasgevecht wordt door de sinistere orkestbegeleiding naar ongekende hoogtes getild. Een trillende cello transporteert je weer met klamme handen en verstijfde kaken naar een macabere kathedraal. Een prachtige verzameling parels, maar de langverwachte ontmoeting met Ludwig in the Old Hunters DLC steekt met kop en schouders boven de rest uit. De nerveuze violen, bombastische koperblazers en het ijzingwekkende koor brengen de mentale staat van de misvormde Ludwig perfect tot uiting: wanhopig en verward, maar ziedend van woede.