Harry Potter and the Deathly Hallows - Part 1
Het begin van het einde.
Aangezien de Harry Potter-reeks zo populair is, is het een franchise waar men zoveel mogelijk geld uit tracht te halen in onze nog steeds grotendeels kapitalistische maatschappij. Op zich geen probleem als alle producten even kwalitatief zouden zijn, maar het lijkt wel alsof er een specifieke tendens heerst: de boeken zijn briljant, de films al een pak minder omdat ze er nooit echt in geslaagd zijn de essentie van de teksten volledig te vatten, en de games zijn zelfs middelmatig tot slecht te noemen. Aangezien Harry Potter & The Deathly Hallows Part 1 echter zonder twijfel de beste boekverfilming tot nu toe is, hoopte ik dat het met de gelijknamige game ook wat bergop zou gaan. Of dat al dan niet het geval is kom je hieronder te weten.
Het fantastische aan Harry Potter is dat de reeks steeds duisterder wordt naarmate het verhaal vordert. Dat had EA Bright Light duidelijk begrepen toen ze over het nieuwe spel aan het brainstormen waren. Waar de vorige games voornamelijk draaiden rond het sprookjesachtige Zweinstein verkennen, allerhande mysteries ontrafelen en tot de verbeelding sprekende personages ontmoeten, gaat het in dit spel om actie in de puurste zin van het woord. Je krijgt eigenlijk een shooter voorgeschoteld waar de geweren en kogels vervangen werden door je toverstaf en allerhande spreuken.
Aan het begin van het spel, wanneer je in het zijspan van Hagrid's motorfiets door de lucht suist terwijl je allerhande dooddoeners neer moet halen, is het spel lachwekkend eenvoudig: je dient slechts op één knop te rammen om steeds dezelfde spreuk op je vijanden af te schieten terwijl je moet mikken. Gelukkig stijgt het niveau alleen maar vanaf dan: in de rest van het spel krijg je de mogelijkheid om vrij rond te lopen in lineaire omgevingen en speel je steeds meer spreuken vrij. Dat gebeurt onder andere aan de hand van een primitief levelsysteem dat verhoogt door ervaring (lees: hoe meer mensen je neer tovert, hoe hoger je level wordt). De voornaamste beloning die het levelsysteem met zich meebrengt naast het feit dat je trager gewond raakt is dat je spreuken steeds krachtiger worden hoe meer je ze gebruikt, wat er eigenlijk gewoon op neerkomt dat je minder spreuken moet afvuren om een vijand neer te krijgen. Zoals ik al zei, primitief levelsysteem. Helaas blijft het steeds op dezelfde knop rammen gedurende heel het spel, aangezien Harry in tegenstelling tot in shooters slechts één spreuk afschiet als je op de schietknop drukt. Niet bepaald handig te noemen.
Spreuken zijn er in verschillende soorten en kleuren, maar toch missen ze soms hun effect. Een aantal spreuken verschillen alleen in het feit dat ze snel of traag kunnen afgeschoten worden, en bekomen hetzelfde resultaat bij de vijand. Leuker zijn bijvoorbeeld petrificus totalus en expelliarmus, die ervoor zorgen dat je respectievelijk dooddoeners kunt doen verstijven of ontwapenen. Verder is er ook nog een soort schild dat je kunt tevoorschijn toveren om spreuken af te weren. Handig om even te herstellen, maar als er vijanden achter je staan heb je pech natuurlijk. Toch konden de animaties zeker en vast spectaculairder, en dat geldt in het bijzonder voor expecto patronum om dementors een kopje kleiner te maken. Harry zwaait wel op spectaculaire wijze in het rond met z'n toverstaf om een witte schijn te creëren, maar het dier dat normaal gezien tevoorschijn moet komen blinkt uit in afwezigheid. Redelijk teleurstellend. Een four-points spreuk veroorzaakt een magische straal die je de weg wijst, maar als je al niet met je gezicht naar de juiste richting staat is het moeilijk om die straal te zien te krijgen, tenzij je heel snel om je heen kijkt.
Door een bepaalde knop ingedrukt te houden pauzeert het spel en komt er een spreukenwiel tevoorschijn waaruit je eentje kunt kiezen. Maar omdat je daar nogal wat tijd mee verliest als je een zekere spreuk gewoon één keer wilt gebruiken kan je ook terwijl je aan het spelen bent een knop indrukken waardoor Harry automatisch de volgende spreuk in het rijtje equipt. Het nadeel daarvan is dan weer dat je soms vijf seconden moet wachten tot je de gewenste spreuk hebt, en dat is niet echt mooi meegenomen wanneer je middenin een slagveld staat. Deze systemen zorgen er dan ook voor dat je niet echt aangemoedigd wordt om van spreuk te verwisselen. Hoewel sommige spreuken meer schade aanrichten dan andere bij bepaalde vijanden kan je eigenlijk gewoon het hele spel uitspelen met één enkele spreuk.
En moest er nu nog eens een deftig coversysteem zijn waardoor je je even kunt verschuilen, maar eigenlijk is zelfs dat niet het geval. Soms begint de camera moeilijk te doen, op andere momenten heeft de klunzige Harry zich niet goed verstopt waardoor er nog een deel van zijn lichaam dienst doet als spreukenmagneet, en nog wat later probeert hij van achter zijn schuilplaats spreuken af te schieten maar lukt dat niet omdat hij domweg tegen de muur waar hij tegen leunt schiet. Het leukste is eigenlijk gewoon om op de vijand af te stormen en al lopend wat cover te proberen zoeken terwijl je zelf een heleboel spreuken afschiet. Hoewel het wandelen vaak nogal stroef verloopt is er een auto-aim systeem waardoor je zonder problemen kunt mikken. Ondanks het auto-aimen heb je toch nog een beetje controle over je richten, zodanig dat je bijvoorbeeld headshots kunt uitvoeren. Maar hoe dat systeem in z'n werk gaat blijft een groot mysterie voor mij. Het lijkt alsof Harry headshots uitvoert wanneer je naar het lichaam van een vijand mikt, in tegenstelling tot wanneer je naar diens hoofd mikt. Desondanks kunnen chaotische slagvelden vol met tovenaars die het op elkaar gemunt hebben en spreuken die in alle kleuren van de regenboog om je oren suizen soms wel voor enig plezier zorgen.