Killzone 3
Oog om oog, tand om tand.
Toegegeven: de meerderheid van de grote producties is allemaal afkomstig van buiten Europa. Maar de noorderburen mogen trots zijn op het talent dat zich tussen de vier muren van Guerrilla Games bevindt. De eerste Killzone, destijds verschenen op de PlayStation 2, wist wat aandacht te vestigen op de ontwikkelaar, aangezien de titel aangekondigd werd als een heuse Halo killer. Grote woorden voor een nieuwe IP, en de verwachtingen bleven deels uit. Dat neemt echter niet weg dat het spel veel potentieel in zich had en de paden effende voor grotere games die verder mochten borduren op het gevecht tegen de Helghast. En die grote sprong kwam er met Killzone 2, die de reeks definitief op de kaart plaatste als een geduchte concurrent.
Het verhaal stopte echter niet bij de sequel, want wie de aftiteling heeft bekeken, weet dat na de dood van Scolar Visari er een gigantische Helghast-vloot afstevende op de resterende menselijke troepen. Het lot van Sevchenko (de sergeant in wiens huid je kruipt) verkeerde in het ongewisse, tot nu. De zwarte soldaat Rico nam de niet zo verstandige beslissing om in een opwelling van woede zijn impulsiviteit te laten zegevieren over de rede. Bijgevolg is het zijn fout dat de leider van Helghan (Visari) nu dood op de grond van zijn eigen paleis ligt. Zijn arrogantie kon destijds in Killzone 2 op weinig bijval rekenen van de fans en mijn gok is dat diezelfde spelers wederom op hun tanden zullen moeten bijten om Rico geen mep in het spel te geven.
Het is immers dankzij hem dat de Helghast bloeddorstiger zijn geworden en vastberaden zijn om de ISA-soldaten niet door hun vingers te laten glippen. Meteen na de openingsscène word je gegooid in de actie doordat het spel de draad oppikt waar Killzone 2 stopte. De immense troepenmacht die er aan komt is te overweldigend en je mag meteen beginnen rennen naar het evacuatiepunt om zo snel mogelijk van de planeet Helghan te ontsnappen. Dat alles niet van een leien dakje zal lopen, hoeven we jullie niet te vertellen. Maar er doen zich ook interne strubbelingen voor in de hoofdraad van het Helghan-volk, met name de wrijvingen tussen admiraal Orlock van het leger en de wapenfabrikant Jorhan Stahl. Beiden maken ruzie om de troon van Visari die zal uitmonden in een groter conflict naarmate de verhaallijn evolueert in Killzone 3.
Dat allemaal gezegd zijnde, is het verhaal net een van de weinige minpunten die je terug vindt in de game. Op zich scheelt er niets met het scenario, alleen is het jammer dat er geen echte vooruitgang in het plot op te merken valt. Het lijkt alsof de plaatsen van alle schaakstukken in het begin meteen vrijgegeven worden aan de speler en er amper iets gebeurt op het bord, op een paar plotwendingen na richting het einde van het singleplayer-gedeelte.
De vele stemacteurs zijn nog altijd van de partij, met enkele grote namen aan boord zoals Malcolm MacDowell en Ray Winstone die elk respectievelijk instaan voor de stemmen van Stahl en Orlock. Het werk dat geleverd wordt is van een degelijk niveau en staat dus los van de mindere kwaliteit van de verhaallijn. Alleen wil ik nogmaals deze boodschap richten tot de scriptschrijvers van de derde Killzone: zorg er alsjeblieft voor dat Rico in de toekomst de trap in zijn gezicht krijgt die er al lang zit aan te komen. Als een kind iets mispeutert, zet je 'm ook in de hoek of geef je die wat billenkoek. Alvast bedankt.
Genoeg nu over het plot, want de belangrijkste veranderingen bevinden zich in de gameplay. Killzone 2 had destijds al een ijzersterke ervaring aan boord die tot op heden nog steeds kan wedijveren met de rest, maar het doet me deugd om te zien dat er nog meer gepolijst is op dat vlak. Sevchenko beweegt veel vlotter en kan deze keer als het ware in dekking schuiven als je snel van punt A naar punt B tracht te rennen. Dekking blijft immers een belangrijk gegeven in Killzone 3; hier is geen sprake van tactloos iedereen neer te maaien. En zou het moeten gebeuren dat je toch het loodje legt, beschikt de bevriende AI deze keer over dezelfde reanimatiekit die je al in bezit had sinds de voorganger.
Het was een onbegrijpelijke rotklus in Killzone 2 om je partners medische bijstand te verlenen indien nodig, maar dat het omgekeerde onmogelijk bleek. Daar is deze keer dus een mouw aan gepast. Wie graag voor een nieuwe aanpak wilt gaan, mag met een gerust hart de PlayStation Move gebruiken die compatibel is met de game, want de besturing werkt voor een motion controller best accuraat. Aangezien ikzelf een speler van de oude stempel ben, blijf ik bij mijn gewone PS3-controller die vertrouwd in de handen ligt. Meer hebben we niet nodig.
Daarnaast ligt het tempo deze keer een pak hoger in vergelijking met voordien. Killzone 2 bood vaak hetzelfde kleurenpallet aan en baseerde zich veel (misschien zelfs teveel) op het letterlijke en figuurlijke staptempo in de levels. Deze keer besloot men bewust om dat tempo te verhogen door onder andere meer voertuigen en rail levels te introduceren. Je mag achter het stuur kruipen van een EXO Suit (zoals in Killzone 2), maar daarnaast staat er een zogenaamde Ice Saw te wachten waarmee je op een bepaald moment langs de besneeuwde bergwanden scheurt in een achtervolging.