Lara Croft and the Guardian of Light
De reeks ziet opnieuw het licht!
Laat ik maar meteen eerlijk zijn en zeggen dat de laatste keer dat ik samen met Lara op avontuur ging alweer geleden is van 1998, het jaar waarin ze voor de derde keer op rij haar riante landhuis verliet om vier mysterieuze stenen op te sporen. De welgevormde avonturierster beleefde nog heel wat andere avonturen in de 21ste eeuw, maar nooit leken die mij interessant genoeg om mevrouw Croft wederom op de voet te volgen. Nu, maar liefst twaalf jaar later, zorgt ontwikkelaar Crystal Dynamics ervoor dat Lara Croft eindelijk weer een vrouw geworden is waarmee ik met alle plezier overwoekerde ruïnes wil uitkammen, artefacten wil opsporen en eventueel zelfs een koffietje mee wil gaan drinken. Hulde aan The Guardian of Light, een titel die enkel digitaal te verkrijgen is en komaf maakt met heel wat elementen die doorheen de jaren volgens ons, de gamer, onlosmakelijk verbonden zijn aan Tomb Raider.
Crystal Dynamics maakt er geen geheim van dat The Guardian of Light niet je grootmoeders Tomb Raider is. De wereldberoemde naam die op deze serie plakt is om te beginnen volledig afwezig in deze downloadable game. Eidos zou overigens in het geheim wel degelijk aan het werken zijn aan een nieuwe Tomb Raider (deeltje negen alweer), maar wij betwijfelen nu al of die titel ooit zo'n grote verschuiving teweeg zal kunnen brengen als The Guardian of Light dat doet. Want potverdorie, wat heeft de verantwoordelijke ontwikkelaar ballen aan het spreekwoordelijke lijf gehad om deze titel überhaupt al te ontwikkelen!
Wat meteen opvalt is het afwijkende visuele plaatje van Lara Croft and the Guardian of Light. Werelden geschapen uit 3D-modellen die te bezichtigen zijn met een wendbare camera maken plaats voor een isometrische weergave en een onveranderbaar perspectief. Wat wel behouden blijft zijn de op z'n minst spraakmakende rondingen van het hoofdpersonage, al komen deze enkel merkbaar in beeld wanneer een schaars tussenfilmpje de actie onderbreekt. Cutscenes passeren meestal de revue in de vorm ingame opgenomen sequenties, met uitzondering van het begin en einde van het spel dat uit de doeken wordt gedaan met behulp van een prachtig interactief stripverhaal. Deze dingen zijn in het spel aanwezig om de verhaallijn naar voren te brengen, al kun je het plot nog het best vergelijken met het concept honger: mijn maag gromt, dus ik ga eten zoeken. Veel diepgang moet je met andere woorden niet verwachten van The Guardian of Light. Het komt er op neer dat Lara een magische spiegel ontdekt tijdens een van haar tochten waaruit vervolgens een slechterik ontsnapt, en samen met jou moet ze deze boosaardige tovenaar opnieuw opsluiten in datzelfde kostbare hebbeding.
Al even oppervlakkig blijft de relatie tussen Lara en Totec. Deze machtige krijger deed al jaren dienst als bewaker van de magische spiegel en ontwaakt enkel wanneer iemand het ding per ongeluk activeert. Nu het zover is kan hij niet anders dan samenwerken met Lara om de wereld van de ondergang te redden. Tot zover de gehele verhaallijn van het spel. Het is werkelijk een doodzonde dat Crystal Dynamics blijkbaar op geen enkel moment moeite gedaan heeft om het plot enigszins uit te diepen, maar gelukkig maken ze dat volop goed met de gestroomlijnde gameplay die in Lara Croft and the Guardian of Light terug te vinden is.
Zoals reeds aangegeven aanschouw je het volledig avontuur vanuit een vogelperspectief, wat in het begin onlogisch aanvoelt mocht je één van de voorgaande titels binnen de reeks gespeeld hebben. Toch ontdek je al snel dat Lara nog steeds zowat al haar trucjes met evenveel finesse uit kan voeren, gaande van springen tot vliegensvlug rollen over de grond. Deze vaardigheden heb je nodig om de platformgedeeltes in het spel tot een goed einde te brengen, waarover later meer. Verser voelt de grapling hook aan die je aan gloeiende ringen kan bevestigen om op die manier over onoverkomelijke ravijnen te slingeren. Indiana Jones en Samus Aran zouden trots op je zijn Lara!
Ook nieuw is dat onze Britse schone deze keer een ongelimiteerd aantal bommen met zich meedraagt die van op een afstand tot ontploffing gebracht kunnen worden. Hiermee kan ze zware objecten uit de weg blazen of geblokkeerde doorgangen weer gangbaar maken. Zowel de grapling hook als de bommen zijn een leuke toevoeging aan het arsenaal van Lara doordat je ze op leuke gebruikt tijdens je avontuur. Ohw, en de explosieven kunnen natuurlijk ook dienst doen wanneer je het moet opnemen tegen vijanden, al heeft Lara deze keer nog een vrachtlijst aan andere opties om het gespuis van haar getrainde torso weg te houden.
Doorheen het spel ontdek je namelijk allerlei wapens die je wanneer je maar wil uit een onzichtbare rugzak kan trekken. Standaard is onze heldin uitgerust met haar twee kenmerkende pistolen die nooit zonder ammunitie komen te zitten. Erg leuk, maar uiteraard zijn deze twee blaffers niet zo heel krachtig en doen ze vooral tijdens de eindlevels eerder dienst als laatste hulpmiddel. Het echte materiaal loop je tegen het lijf in de vorm van machinegeweren, uzi's, vlammenwerpers en bazooka's. In totaal zijn er net geen dertig verschillende wapens aanwezig in het spel, maar eigenlijk kun je ze makkelijk opdelen in drie overkoepelende groepen. Allereerst zijn er wapens die krachtig zijn, maar slechts één vijand per keer van je af kunnen houden (machinegeweren, pistolen). Daarnaast heb je knaltuig dat veel ammunitie per schot uit kan spuwen, en dus goed werkt tegen groepen (dual wield uzi's, vlammenwerpers) en het rijtje sluiten we af met de über-wapens die eigenlijk vooral handig zijn wanneer je het op moet nemen tegen de sterkste vijanden (raketlanceerders, gatling guns). Het grote assortiment aan wapens zorgt met andere woorden vooral voor een visueel verschil, maar aan de basis doen ze telkens één van de drie net aangehaalde dingen.
Alle wapens buiten je standaard pistolen verbruiken ammunitie, wat dus wilt zeggen dat je niet tot in de oneindigheid raketten kunt afvuren. Kogels en wapens hebben in Lara Croft and the Guardian of Light dezelfde relatie als we Mana en magie te zien krijgen in zowat alle RPG's. De weergave van het aantal kogels dat je nog hebt is in de vorm van een blauw balkje terug te vinden onder je groene levensbalk, en beide streepjes vul je weer aan door health paks of ammo packs op te sporen. Doet het iemand denken vaag denken aan Diablo? Misschien dat je dat vermoeden al had toen ik aangaf dat Crystal Dynamics voor een isometrisch perspectief gekozen had? Wel, je hebt het helemaal juist: deze game voelt af en toe aan als een light-versie de populaire loot 'em up van ontwikkelaar Blizzard, niettemin doordat je ook nog eens de statistieken van Lara naar believen kunt beïnvloeden aan de hand van magische voorwerpen.