Left 4 Dead 2

Left 4 Dead 2, de nieuwste prestatie van de VALVe Corporation. Het mag geweten zijn, VALVe is niet ‘zomaar’ een ontwikkelaar en vooraleer we dieper ingaan op de hele zombie Apocalyps, lijkt het me gepast om mijn wijsheden en absurde meningen inzake deze developer met jullie te delen.

Wij schrijven Anno Domini 1998, de Twin Towers staan nog als fiere fallussen overeind en de eerstvolgende economische crisis komt pas over een decennium. Terwijl het consolevolk nog met de PSOne en de N64 (en misschien de Sega Saturn) in de weer ging, kreeg zowat elke PC-gamer een orgasmische openbaring. Deze ging onder de naam: Half-Life. Niet alleen versloeg de game de competitie op alle gekende vlakken, het introduceerde ook een volledig nieuw concept: een coherent verhaal. In die tijd een nog onaangeroerd element als het op shooters aankwam.

Nu, er zijn meerdere ontwikkelaars die games hebben gemaakt die een zekere impact hadden op het grillige gamelandschap, wat maakt VALVe nu zo ‘anders’? Simpel, hun tactiek. Het duurde tot 2004 tot de ontwikkelaar nog eens een nieuwe game uitbracht. Deze titel was Half-Life 2, een game die minstens even spectaculair was als zijn voorganger. Werd er dan in die zes jaar zuiver en alleen aan die game gesleuteld? God nee! Enter: the mods. Half-Life werd dankzij zijn Source engine een waar lustobject voor doe-het-zelvers die thuis waren in het programmeerwereldje. VALVe zelf zorgde voor zaken zoals ‘Team Fortress’ en ‘Deathmatch Classic’, terwijl ze ook content gemaakt door derden opkochten, bijschaafden en beschikbaar stelden, zie ‘Counter Strike’ en ‘Day of Defeat’. Daarnaast zijn er natuurlijke nog een heleboel onofficiële mods en leverde VALVe zelf nog twee expansions af. Of waren dat nu stand-alone games? Of misschien de eerste stappen naar episodic content?

Dat is dus wat de developer zo eigen maakt, bij de meesten is er een duidelijke lijn te trekken tussen de termen ‘patch’, ‘expansion’ en ‘volledige game’, hier vervaagt alles tot één grote smeltpot. Toen VALVe het Online Content Delivery System ‘Steam’ aankondigde, was de visage van het bedrijf compleet.

VALVe is dus al altijd een hooggewaardeerde developer geweest. Enkele jaren geleden steeg hun mainstream populariteit aanzienlijk met de release van het langverwachte Team Fortress 2, het door critici en publiek door lof bedolven Portal en het aantrekkelijke The Orange Box. Vooral dit laatste bleek een uitgekiemde strategische zet te zijn, menig gamer begon er zowaar warme gevoelens voor de koesteren, al ware het een Companion Cube.

Maar zoals we maar al te goed weten, een populariteitsstijging binnen de gemeenschap gaat gepaard met een stijging in de anti-gemeenschap. De non-conformisten, zeg maar. Het is iets wat we al enkele jaren geleden zeer duidelijk zagen bovendrijven bij EA en hun ‘elk jaar een nieuw deel’-mentaliteit. Toen –en nu nog steeds- was het gamevolk ook onderverdeeld in een groep ‘pro’ en ‘contra’.

Deze laatste relevante discussie draaide dan ook om de game die hier vandaag besproken wordt: Left 4 Dead 2. De discussie ging zelfs zo ver dat er een online petitie werd opgesteld om het spel te boycotten! En we weten allemaal hoe invloedrijk online petities zijn… Oké, even serieus, het ging er dus over dat VALVe belooft had om L4D in grote mate te ondersteunen. Enkele maanden nadien gaf VALVe echter toe dat ze met zoveel inspiratie zaten, dat ze gewoon aan een vervolg zijn begonnen. Het viel dus te verwachten dat heel wat boze gamefanaten hun gal over heel het internet sproeiden. Bizar is het feit dat iedereen klaagt dat het zo lang duurt vooraleer er een nieuwe volwaardige Half-Life uitkomt, maar als ze dan binnen de twee jaar een nieuwe L4D krijgen, is het weer niet goed. Dat is toch eigenlijk het toppunt? Of niet? Het enige wat ik nog aan deze hele uiteenzetting wil toevoegen, is dit: waar blijft Half-Life 2: Episode 3? Nee echt, stuur eens een mail naar Gabe Newell (gaben@valvesoftware.com) met daarin de definitie van ‘episodic content’, dank u wel.