LittleBigPlanet 2
Stof waarvan dromen gemaakt worden.
"Creativiteit is iets nieuws zien (kansen of oplossingen voor problemen), iets nieuws vinden en iets nieuws doen of maken. Daarmee is creativiteit dus meer dan een manier van waarnemen, denken of doen. Creativiteit is juist een combinatie van deze drie."
Dit is slechts één van de definities die we konden vinden wanneer we gingen zoeken naar een uiteenzetting van het begrip creativiteit. Maar mocht iemand me nu vragen naar de belichaming van dit sprankelende woordje zou ik ze zonder lang nadenken richting LittleBigPlanet sturen.
Deze titel kwam rond het einde van 2008 op de markt, en tot op de dag vandaag is het spel nog steeds aan een snel tempo aan het evolueren. Heel uniek is dat niet gezien het tegenwoordig niet meer dan normaal is dat studio's tot in de oneindigheid via patches hun uitgebrachte spel blijven oplappen en verbeteren, maar in het geval van LBP liggen de kaarten anders op tafel. Het is namelijk de bruisende community – jij en ik - die er dagelijks voor zorgt dat miljoenen Sackboys, de mascottes van deze PS3-exclusive, verse avonturen kunnen beleven en nieuwe ervaringen kunnen opdoen. Het zijn de gamers die hun creatieve geest botvieren op hetgeen MediaMolecule geschapen heeft: een speelgoeddoos met haast eindeloze mogelijkheden tot creativiteit.
Alsof Kafka zelf aan het roer staat bij MediaMolecule brengt de ontwikkelaar binnen enkele weken een vervolg uit op LittleBigPlanet. Vreemd, aangezien we net aangegeven hebben dat het origineel al uitgerust was met een onuitputbare bron aan tools om spelers nog jarenlang verse spelervaringen te laten ontwerpen. Is deeltje twee dan gewoon een middel om voor de tweede keer geld uit onze portefeuille te trekken? Maakt het uitbrengen van een vervolg gewoon deel uit van het business plan van MediaMolecule? Waarschijnlijk zijn beide veronderstelling deels correct, maar nadat we LittleBigPlanet 2 onder de loep namen zagen we al snel dat er meer aan de gang was.
Maar laten we het eerst hebben over de dingen die gewoon hetzelfde gebleven zijn. Allereerst is er de overkoepelende stijl van het spel. Net zoals in het origineel lijken alle objecten en omgevingen uitgeknipt te zijn uit magazines, of gemaakt van stukken bordkarton. Zo zie je bijvoorbeeld dat een ruimteschip eigenlijk bestaat uit enkele loshangende, aan elkaar geplakte geometrische vormen die achteraf voorzien werden van animaties en geluidseffecten om de illusie compleet te maken. Het resultaat is een art direction die je nergens anders te zien krijgt in eender welke spellenreeks, en nog steeds zijn wij helemaal weg van deze stijl.
Wat ook onveranderd lijkt is de besturing. Je kunt je Sackboy nog steeds laten springen, en de manier waarop je dat doet mist nog altijd de precizie die je eigenlijk zou willen. Denk aan Mario, maar wanneer je op de springknop drukt blijkt hij opeens minder last te hebben van de zwaartekracht. Aan de andere kans is een Sackboy wel in staat om allerhande objecten vast te grijpen, wat slingeren en duwen mogelijk maakt. Ook het overhalen van hendels om reacties in de omgeving te laten plaatsvinden behoort tot de mogelijkheid. Dit zorgt ervoor dat LittleBigPlanet als platformer pur sang soms tekortkomt, maar door de grijpmechaniek wel een extra puzzellaag toevoegt aan het geheel.
Bovendien blijft ook LittleBigPlanet 2 grotendeels een sidescroller, maar opnieuw met een kleine twist. Levels bestaan namelijk steeds uit een voorgrond, een midden, en een achtergrond waar je je Sackboy naar kunt verplaatsen. Zo kun je wanneer het level dat toelaat niet alleen over, maar ook achter of voor objecten lopen.
Al deze elementen doet MediaMolecule uit de doeken in een gloednieuwe singleplayer campagne, en deze verschilt in tegenstelling tot de basismechanieken wel degelijk van het origineel. Waar de campagne in deeltje één eerder aanvoelde als een droge aaneenschakeling van losstaande levels heeft men voor LittleBigPlanet 2 een verhaallijn ontwikkeld die de verschillende spelwerelden aan elkaar lijmt. Verwacht geen diepgaand plot, maar eerder een tof sprookje waarin kleurrijke personages de hoofdrol vertolken. De grote aantrekkingskracht zit 'em namelijk in de manier waarop de verschillende spelwerelden thematisch opgebouwd zijn, en de nieuwe dingen die je steeds moet doen.
Want er zitten wel degelijk vernieuwingen in LittleBigPlanet 2. Zo ligt de nadruk in de singleplayer meer op het gebruiken van voorwerpen. Als eerste mag je met een grijphaak aan de slag die wat doet denken aan het wapen uit Bionic Commando. Ook een geweer en een vernieuwde jetpack zijn van de partij, en elke keer moet je deze voorwerpen op een unieke en vooral leuke manier gebruiken tijdens de singleplayer. Tijdens de latere levels mag je zelfs plaats nemen op de rug van allerhande dieren die stuk voor stuk hun eigen vaardigheden hebben. Een konijn dat door muren kan rammen is slechts één van de mogelijkheden!