Made in Belgium

Netlog is een networksite die iedereen wel kent en spectaculair aan het groeien is. De onderneming kaapte onlangs zelfs de Deloitte Technology Fast50 prijs weg als snelst groeiende onderneming van de Benelux en dat in een sector die erg onderhevig is aan de economische crisis. Voor Netlog is gaming tegenwoordig een core business die het aanbiedt aan haar gebruikers om die langer op hun site te houden. Het bedrijf sluit akkoorden af met andere gamebedrijfjes om hun games op Netlog aan te bieden. Bovendien heeft het bedrijf zelf ook enkele mensen in dienst die social games maken. Hoewel deze games een ietwat negatieve connotatie met zich meedragen, mag je de impact ervan zeker niet onderschatten. Social games op Facebook zoals FarmVille en Mafia Wars kenden in 2009 respectievelijk 33,5 en 18 miljoen spelers, tegenover slechts 11 miljoen voor World of Warcraft. Een game als WoW brengt door zijn maandelijkse abonnementsgelden natuurlijk veel meer op dan simpele social games, maar daartegenover staat dat zulke social games een droom zijn voor adverteerders omdat het spelerspubliek toch een stuk gediversifieerder is dan het klassieke gamespubliek.

Het is natuurlijk leuk voor een bedrijf als Netlog dat het zo'n prijs wint, maar dat biedt je geen garantie voor de toekomst. Dat hebben ze daar ook begrepen en momenteel is Netlog druk in de weer met Gatcha!. Gatcha! is een technologieonafhankelijk gameplatform dat spelers bij elkaar brengt in rankings. Door andere spelers uit te dagen kan je dan stijgen of dalen in deze rangschikking. Dit platform blijft niet beperkt tot de website zelf, maar kan ook op andere sites zoals Facebook en MySpace worden gespeeld en ook op je GSM. Dit project staat momenteel nog in zijn kinderschoenen, maar wordt naar alle verwachtingen een groot succes. Belgische gamesuccessen hoeven dus niet alleen te bestaan uit klassieke games zoals Divine Divinity, maar ook dergelijke distributieplatformen. En het zijn juist bij deze concepten dat de typisch Belgische kenmerken zoals inventiviteit en creativiteit volledig worden aangeboord.

Naast de social games, kunnen ook serious games een belangrijke rol vertolken in het Belgische gamelandschap. Serious games zijn niet de mainstraim titels zoals Halo 3 of Assassin's Creed 2, maar games waar entertainment niet op de eerste plaats staan. In plaats daarvan dienen ze om mensen iets aan te leren of te sensibiliseren. Voorbeelden van serious games zijn Re-Mission dat ontwikkeld is voor jonge kankerpatiëntjes waarbij hij met zijn nano-bot kankercellen doodschiet, Immune-Attack waarbij een nano-bot door het lichaam reist en de verschillende immunocellen leert kennen en Palestine waar de speler als journalist getuige is en verslag moet geven over het dagelijkse leven in dit conflictgebied. Will Wright's Spore begon ook als een serious game dat als doel had om de speler wetenschap en evolutieleer bij te brengen, maar dit uitgangspunt werd naar achteren verdrongen ten faveure van een grotere funfactor.

Het probleem van deze serious games is momenteel dat ze nog niet wijd zijn geïmplementeerd, hoewel er legio mogelijkheden zijn met dit type van games. Je kan ze in scholen gebruiken om kinderen iets bij te leren, maar ook in het bedrijfsleven om sleutelcompetenties zoals klantvriendelijkheid of leiderschap aan te leren. De huidige serious games lijken nog te veel op droge simulaties en missen belangrijke factoren zoals fun en motivatie van de speler. Onderzoek heeft aangetoond dat mensen beter leren wanneer ze ontspannen zijn en plezier hebben. Een rollenspel met een collega wordt door veel werknemers als idioot bestempeld en kan dus moeiteloos vervangen worden door een serious game die dit rollenspel simuleert. Het persoonlijke contact gaat weliswaar verloren, maar de kans is veel groter dat de persoon in kwestie daadwerkelijk iets leert omdat hij deze simulatie plezieriger vindt dan een saai rollenspel.

Serious games zijn vaak regiogebonden als je iets wil aanleren over actualiteit, geschiedenis of bedrijfscultuurgebonden vaardigheden. Daarom moet dit type games eerder lokaal worden ontwikkeld en hebben Belgische bedrijven er alle baat bij om voor dit soort games te gaan. Creativiteit is immers belangrijker dan een groot budget en de markt van serious games is momenteel erg klein. Een serious game die de factoren fun en leren met elkaar kan verbinden, heeft een groot potentieel in België. Er is wel een mentaliteitswijziging van de bedrijfswereld nodig vooraleer het zo ver is, want bedrijven staan nu meestal weigerachtig tegen over serious games.

Belgische gamebedrijven mogen dan niet erg zichtbaar zijn, ze zijn toch met meer dan je in eerste instantie zou denken. Hun kleinschaligheid geeft hen niet hetzelfde cachet als de internationale spelers in de markt, maar geeft hen tevens ook extra troeven zoals creativiteit en de mogelijkheid om te experimenteren. Momenteel staat de Belgische spelontwikkeling nog in haar kinderschoenen en zijn het ontwikkelen van casual pc-games en kinderspelletjes een noodzakelijk kwaad om te overleven. Met het aangetrokken geld kunnen ambitieuzere projecten worden opgestart, maar waakzaamheid is geboden. Dergelijke games zijn geldverslindend en kunnen zelfs een bedrijf failliet doen gaan. Als Belgische spelontwikkelaars één ding bewijzen, is het wel dat er niet zoiets bestaat als HET businessmodel. In eerste instantie kunnen Belgische gamebedrijven zich richten op onontgonnen terreinen zoals serious games en nieuwe initiatieven starten zoals het distributieplatform van Netlog. In 2012 begint het project “Game Hub” pas echt en moet dit een boost geven aan het Belgische gamedevelopment. Nu moet het ondernemerschap van private personen komen en die missen vaak de middelen om nieuwe initiatieven te bewerkstelligen.