Mortal Kombat (hands-on)

Fighting game aficionado's hebben de laatste jaren de ene sterke franchise na de andere de revue zien passeren. Zo had je Soul Calibur 4 die furore maakte en waar je Darth Vader op z'n plastieken smikkel kon geven. Ook de Street Fighter reeks wist met zijn vierde telg menig gamers voor zich te winnen en de term "Hadouken" heeft ondertussen een bijna mythische status verworven. Dezer dagen is het dan vooral Marvel vs. Capcom 3 die lof weet te oogsten en die de honger van liefhebbers van vechtspellen over heel de wereld stilt. Waar anders krijgt u de mogelijkheid om Spiderman aan stukjes te scheuren met Wolverine? Nergens, meneer!

Deze games zijn dan oo.... wacht eens.... Hoe heette die andere franchise toch weer? Ja... als kleine rakker heb ik er nog games van gespeeld op de Gameboy en de Nintendo 64... Wat was het ook alweer? Iets met een M en een C? Of nee, een M en een K! Mor... Mortal Kombat? Ja! Dat was het! Verdorie, hoe is het daarmee afgelopen?

Heel goed, dankjewel voor de bezorgdheid! Mortal Kombat is immers alive and kicking! En 'kicking' mag je heel letterlijk nemen, want tezamen met heel wat punching en jumping vormt dit andermaal de hoofdbrok van deze reeds negende telg in de legendarische serie. Natuurlijk overdrijf ik als ik zeg dat Mortal Kombat in de vergetelheid geraakt is sinds de Nintendo 64, maar het is wel zo dat, hoe je het ook draait of keert, de serie de laatste jaren nog weinig hoogdagen kende. Zowel Armageddon als Deception als de adventure-spin-off Shaolin Monks waren op zich geen slechte games, maar dateren alweer van de beginjaren van dit millennium.

In 2008 had je dan nog Mortal Kombat vs. DC Universe, en dat was meer een afkooksel van waar Mortal Kombat voor stond. Brave fatalities en de moeilijke besturing ontsierden het spel en de liefhebbers bleven uitkijken naar the next big thing voor de reeks. Dat moet ook Netherrealm gemerkt hebben, want zij verzekeren ons dat Mortal Kombat 9, die eigenlijk gewoon als Mortal Kombat wordt bestempeld, helemaal terugkeert naar de roots. Een hoopvolle gedachte voor de veteranen maar nieuwelingen vragen zich terecht af wat deze roots dan precies zijn.

Een vraag die ook Ed Boon en compagnie zich ten tijde hebben moeten stellen, trouwens. Want met een reeks die meer zijsprongen op zijn naam heeft dan Daikatana bugs had, wordt het moeilijk om door het bos de bomen nog te zien. Netherrealm heeft dan ook eerst goed gekeken naar wat er de laatste decennia werkte - en wat niet - en distilleerde daaruit de kernelementen van de reeks, zijnde 2D-camerawerk en puur, onversneden geweld met in het verlengde daarvan, de fatalities. Beiden kunnen niet als verrassing worden aanschouwd.

Hoewel de reeks in de vroegere tijden de overstap maakte naar een 3D-camerastandpunt werd dit nooit echt gesmaakt door de fans die er bleven op hameren dat 2D "the way to go" was. Netherrealm heeft geluisterd en wat je in de nieuwe telg te zien krijgt is dan ook twee dimensies maar met prachtige nieuwe graphics en effecten. Terugkeren naar de roots wil immers niet zeggen dat er geen plaats is voor de nodige visuele vernieuwing. Netherrealm steekt Mortal Kombat dan ook in een modern jasje met de nodige grafische pracht en praal. En waaraan is dit beter te zien dan de fatalities, alom geprezen door gamers, verguisd door heel wat gamegeweld-predikers.

Voor de jonge snaken onder ons, fatalities waren moves die je kon gebruiken op het einde van een match wanneer je tegenstander al verslagen was en suf heen en weer stond te wiebelen. De commentator brulde met luide basstem "Finish Him!", en dan was het aan jou om je opponent, mits je de knoppencombinatie op de juiste manier invoerde, van een zeer bloederige en brutale executie te voorzien. En wat een voldoening gaf dat. Niets was zo leuk om de virtuele vechtersbazen van je vrienden op een gruwelijke en creatieve manier naar het hiernamaals te sturen om je dan met een brede grijns richting hun verbouwereerde gezichten te draaien. Goed, je verloor wat vrienden maar dat was bijzaak. En dat zal opnieuw bijzaak worden, want de fatalities die de negende Mortal Kombat voor ons in petto heeft, zijn gruwelijker en brutaler dan de gemiddelde Saw-uitmelking. Ik wil niet weten hoe ze bij Netherrealm op al die ideeën komen maar dat ze, gepaard met de grafische kracht van vandaag, resulteren in even duivelse als briljante sterfanimaties is een feit. Ook krijgt elk personage er meteen drie mee, dus zo rap zal je niet uitgekeken zijn.

Zonder al te veel te willen verklappen, geef ik toch een voorbeeldje mee. Lees je als gamer liever geen spoilers dan lees je best door in de volgende alinea. Zo is er Kung Lao, de Shaolin monk, die een hoed draagt met messcherpe randen. En dat zal je verdorie geweten hebben! Ben je immers verslagen door deze kerel dan laat hij zijn hoed spinnen en plant hij hem in de grond om zijn tegenstribbelende tegenstander er vervolgens over te slepen tot er twee erg gedetailleerde helften overblijven. Zowel onsmakelijk als vermakelijk!

Gelieve niet te denken dat het er tot aan de fatalities als een gemiddeld theekransje aan toegaat. Integendeel, er is nog genoeg actie en geweld om het spel te vullen. Zo zijn de combat moves die de personages hanteren stuk voor stuk heel vloeiend en geven ze samen met de effecten en de geluiden grote voldoening. Of het nu Sub-Zero is die met een welgemikte slide zijn tegenstanders om kan glijden of Scorpion die met een zware weerhaak zijn rivalen naar zich toe sleurt, het ziet en voelt allemaal even afgewerkt aan. Naast de verschillende bewegingen die je uit je mouw kan schudden, voorziet Netherrealm ook een balkje die de Power Meter werd gedoopt. Deze Power Meter wordt opgeladen door de verschillende trappen en slagen die je op tegenstanders laat neerkomen en bestaat uit drie delen. Is deel één vol dan krijg je de beschikking over een aantal nieuwe, verbeterde moves.