Operation Flashpoint: Red River
Een rivierkreeftje, of een potvis?
Tussen series als Call of Duty, Battlefield en Medal of Honor is Operation Flashpoint altijd een vreemde eend in de bijt geweest. Geen al te spectaculaire actie-momenten, run en gun gameplay en komische dialogen, maar een serieuze oorlogssimulatie waar één kogel over het algemeen dodelijk is. Het succes van eerder genoemde franchises is echter niet onopgemerkt gebleven, waardoor Operation Flashpoint: Red River een kleine persoonlijkheidsstoornis begint te ontwikkelen.
Het jaar is 2013 en ondanks alle speculatie en voortekenen is de wereld niet vergaan het jaar ervoor. Toch is de ellende in Tajikistan er niet minder om. Het land bevindt zich in een bloederige burgeroorlog, die volgens de westerse wereld niet langer door kan gaan. De Amerikaanse mariniers grijpen in, maar zij worden met een schuin oog aangekeken door China die zo haar eigen belangen heeft in het buurland. Dus ook zij sturen het leger naar binnen en zo is een nieuw conflict geboren.
Je speelt als Sergeant William Kirby, die nog fris en fruitig in het gebied komt maar meteen, samen met zijn team, voor de leeuwen wordt geworpen. Het verhaal is weinig origineel, wat eigenlijk ook geldt voor de locatie. Het is de zoveelste Midden-Oosten achtige shooter, in een zanderige omgeving vol met kleine huisjes die uitermate geschikt zijn om dekking te zoeken.
Er zijn echter wat verhalende aspecten die de boel wat meer flair geven. De gesprekken, waarschuwingen en uitbarstingen van teamleden tijdens het spelen van missies geven wat meer achtergrond en spanning aan het verhaal. Bovendien worden aan het begin van missies gesprekken tussen en van teamleden gevisualiseerd door allerhande stripachtige grafieken, tekeningen en teksten. Dit breekt met de serieuze toon van eerdere Operation Flashpoint games, maar het is wel heel mooi in elkaar gestoken.
Verder is er Staff Sergeant Knox, een poging van Red River om meer aan te haken bij de actievolle en humoristische series als Call of Duty. Helaas pakt het hier helemaal verkeerd uit en drukt zelfs op de algehele toon van de game. Knox is jouw superieur die opdrachten geeft en met je meerijdt naar locaties. Het merendeel van de tijd scheldt hij er echter op los alsof het een lieve lust is. En met schelden, bedoelen we ook echt schelden. Het is iets wat een serie als Operation Flashpoint niet echt nodig heeft, laat staan in deze mate waar het er zo nu en dan redelijk racistisch en homofobisch aan toe kan gaan. Aangezien je veel in contact komt met Knox is hij nogal overheersend, iets wat een negatieve toon geeft aan de game.
Daarnaast doet Red River wat concessies richting actievolle shooters in de levelgrootte. De serie stond altijd bekend om haar grote open werelden waar je een doelwit op allerlei manieren kon benaderen. Om het verhaal wat meer te sturen spelen de objectives in Red River zich af in afgebakende gebieden. Hoewel dit fans wellicht tegen de borst stuit, zijn de gebieden nog altijd groot genoeg om een eigen plan uit te werken. Er is genoeg ruimte om te manoeuvreren en verschillende routes te bepalen, terwijl het zich ook leent voor meer shoot-outs.
Desalniettemin blijft de serie trouw aan haar basis. De gameplay kent nog altijd de realistische trekken, waarbij er niet veel kogels nodig zijn om het loodje te leggen. Ook het neerzetten van een oorlogsgebied wordt zeer goed gedaan (voor zover wij dat kunnen beoordelen natuurlijk). Doelloos rondrennen en schieten wordt keihard afgestraft, dit is andere koek. Naarmate je dichter bij een gevarenzone komt stijgt de spanning. Je weet dat een moment van onoplettendheid het einde kan betekenen. Dus zit je gespannen om een hoekje, door je verrekijker, te turen of je vijandelijke troepen kunt spotten. Eenmaal ontdekt, begint de strijd en is het zaak een tactiek te bedenken.