Radiant Silvergun
Zo maken ze ze niet meer.
Genres, ze bestaan in elk medium - en net zoals in elk medium ligt de populariteit van een genre gebonden aan een bepaalde tijdsgeest. Op vlak van games is dit natuurlijk niet iets dat over ettelijke decennia gaat - daarvoor is het medium te jong en evolueert het te snel - maar we kunnen duidelijk zien welke technische sprongen het gamelandschap veranderen. De DS bracht het point & click principe naar een nieuwe generatie waardoor we een heropleving van adventure games kregen. Tegenwoordig hebben we ook toegankelijke, commerciële engines geoptimaliseerd voor schiet- en actiegames, dus we worden er door overspoeld. Het shoot 'em up genre - of shmup - had geen titels die het op een waardige manier een derde dimensie konden bieden, terwijl FPS-games continu in populariteit stegen. Het genre bleef dus achter in de donkere tijden van niche en nostalgie.
Het dichtste dat we tegenwoordig nog in de buurt komen van het genre, zijn DLC-titels zoals Geometry Wars, Nucleus of Blast Factor. Deze groep kwam op in het begin van de zevende generatie consoles, waarbij ze de rail shooter elementen naar de vuilbak verwezen en opteerden voor een 360° schietruimte. Wie met Radiant Silvergun iets gelijkaardig verwacht, is eraan voor de moeite. Het gaat hier dan ook niet om een nieuwe titel, maar wel een heruitgave van een Sega Saturn game uit 1998. Dit was ook hetzelfde jaar waarin Sega zijn zwanenzang in de consolewereld zou beleven met de Dreamcast - niet toevallig ook de console alwaar in Japan één van de meest gerespecteerde shmups ooit verscheen: Ikaruga.
Om de cirkel meteen helemaal rond te maken: Radiant Silvergun is de spirituele voorloper van Ikaruga.
Om te beginnen heeft de game 'cult' over zijn hele lijf geschreven. Radiant Silvergun staat bekend als een zeer zeldzame game uit de vijfde generatie, des te meer omdat de titel voorheen enkel in Japan verscheen. Dit is zo één van die typische trofee-games die je soms voor ettelijke honderden euro's op eBay ziet circuleren. Met de XBLA-versie zal je dus niet hetzelfde respect kunnen afdwingen als met het originele spel in een ongeopende verpakking… Maar je zult tenminste te weten komen wat er nu zo speciaal aan is.
Dat is natuurlijk een vraag waar ook wij het antwoord op willen weten:"Wat is nu eigenlijk het hele gedoe rond die game?"
Wel, gameplay-gewijs doet het onmiddellijk denken aan een typische shmup game, inclusief de immer aanwezige sci-fi setting. Het scherm beweegt als een autocue van boven naar onder terwijl je met je schip binnen het schermkader kunt manoeuvreren. Vijanden worden geproduceerd aan de lopende band en het is aan jouw om je (vreemd genoeg) onuitputtelijke munitievoorraad ten volle te benutten. De echte uitdaging zit echter in het minutieus ontwijken van het epileptische spervuur dat tijdens eindbazen de precisie van een ritme-game vraagt. Eén miezerige kogel tegen je schip betekent een enkeltje richting de schroothoop.
Toch komen al snel gameplay keuzes bovendrijven die we niet gewend zijn van titels à la Gradius. Het meest opvallende is het gebrek aan bonussen. Geen nieuwe munitie, geen schild, geen extra kanon dat rond je zweeft, helemaal niets. In plaats daarvan krijg je vanaf het begin zeven verschillende wapens in je schip geramd - waaronder zelfs een uit de kluiten gewassen laserzwaard. Een tweede verrassing vinden we in het feit dat je wapentuig over levels beschikt. Wapens worden dus sterker door ze vaker te gebruiken, iets wat je sneller kan laten gebeuren door de racist uit te hangen en vijanden van dezelfde kleur na elkaar af te schieten.
Wat me nog het meest verbaast, is dat elk wapen zijn eigen toets heeft. Klungelen met de schouderknoppen om doorheen je wapenkabinet te rommelen, is dus uit den boze. Dit biedt natuurlijk een tactisch voordeel, maar net zoals je moet uitzoeken welke vuurkracht bij welke situatie past, zul je ook moeten leren welke knop naar welk wapen leidt. Dit hele concept van power-ups volledig te vervangen door een selectie vast wapentuig blijkt dus eigenlijk de grote twist te zijn, wat lang niet zo gek is. Als Gradius de Mario van het SHMUP genre is, dan is Radiant Silvergun de Ratchet & Clank. Klinkt misschien vreemd, maar denk er eens over na...