RIFT (hands-on)

Dat het MMO-landschap geen vergevingsgezinde plek is, hadden we al langer door. Nieuwe games worden stuk voor stuk hard op de korrel genomen en veelal slagen ze er niet in het hoofd boven water te houden. Ofwel veranderen ze dan van betaalmodel zoals Dungeons And Dragons Online, om daarna toch succesvolle resultaten te boeken, ofwel gaan ze roemloos ten onder in de uitgestrekte zee van gevallen MMO's, zoals bijvoorbeeld APB. Waar het op neer komt, is dat je de laatste tijd sterk in je schoenen moet staan om je nog op het gladde ijs van de MMO-markt durven te begeven. World Of Warcraft regeert nog altijd met ijzeren vuist en als je weet dat Guild Wars 2 en Star Wars: The Old Republic ook in de steigers staan om hun deel van de taart op te eisen; dan besef je dat als onbekende MMO je kansen erg gering zijn. Laat staan met een volledig nieuwe franchise en ontwikkelt door een nieuwe studio. Toch laat Trion Worlds dit niet aan hun hart komen en stellen ze met trots hun nieuwe MMO voor, genaamd Rift. Hun grootste troef? Rifts. What's in a name!

Hoewel de Rifts wel degelijk voor een frisse wind zorgen, is het spel nog steeds een traditionele fantasy MMO. Rift speelt zich af in de Tellara, een wereld die zich op het kruispunt bevindt van een zestal andere magische werelden, de "Planes" genaamd. Onnodig te zeggen dat alles er niet peis en vree is. Regulos The Destroyer, een draak met een wrok, is helemaal klaar om Tellara in rook en as te zien opgaan. Mede dankzij dit rancuneuze reptiel worden er her en der in de beschermende koepel rond Tellara scheuren gevormd, de zogenaamde Rifts, die leiden naar de verschillende Planes, zijnde Earth, Fire, Death, Water, Air en Life. Uit deze barsten komt algauw een hele stoet monsters en ander gespuis aandraven. Trion Worlds heeft er veel aan gedaan om van Tellara een wereld te maken met een rijke geschiedenis en een interessant verhaal en is, voor zover ik kon oordelen, grotendeels in dit opzicht geslaagd. Het spel ligt vol met boeken die je tot je collectie kan toevoegen en de NPC's zijn altijd bereid je van enkele interessante weetjes of geschiedkundige feiten te voorzien.

Twee groepen werpen zich algauw op om deze Rifts te sluiten en Regulos een trap onder z'n kont te geven, The Defiants en The Guardians. Beiden zijn in wezen gevallen helden die terug tot leven werden gewekt, maar beiden houden ze er een erg verschillende overtuiging op na. The Guardians staan in dienst van de de goden en prijzen boven alles geloof en discipline. The Defiants laten al die spirituele nonsens voor wat het is en bouwen liever magisch-mechanisch wapentuig. Zij verkiezen de pure logica en wetenschap en je voelt het al aankomen, tussen The Guardians en The Defiants botert het niet. Integendeel, er is nergens nog boter te bespeuren!

Als nieuwe speler krijg je meteen de keuze of je de één dan niet de ander wil vervoegen om daarna een ras te kiezen. Voor Guardians zijn dit de Elfen, Dwergen en Mathosians (lees: Mensen) en voor de Defiants de Bahmi (lees: Aziatische kwinkslag), de Eth (lees: Oosterse kwinkslag) en de Kelari (lees: Elfen). Een beetje meer creativiteit was niet slecht geweest en om als nieuwe franchise grotendeels terug te vallen op deze stereotypen lijkt me een gevaarlijke weg om te bewandelen. Toegegeven, elk ras heeft een rijkgevulde geschiedenis en een zorgvuldig uitgewerkt achtergrondverhaal maar dat neemt niet weg dat de keuze tussen deze beproefde rassen ietwat achterhaald lijkt.

Eenmaal je een zijde en ras hebt gekozen, kies je, hoe kan het ook anders, een klasse. Ook hier lijkt Trion Worlds het erg, zo niet te, veilig gespeeld te hebben met de bekende Cleric, Mage, Rogue en Warrior als enige opties maar in dit geval is het de schijn die bedriegt. Eenmaal je het spel begint te spelen krijg je immers al erg gauw de Souls voorgeschoteld. Souls zijn specialisaties die voor elk van de vier archetypes verschillend zijn. Elke soul levert unieke skills op en een eigen Soultree. Deze soultree fungeert grotendeels zoals je kan verwachten, je krijgt een aantal punten die je vervolgens in verscheidene opties kan spenderen om zo je skill-arsenaal wat extra kleur mee te geven. Zo kan je als Rogue kiezen voor de klinkende Nightblade of de bekendere Ranger en als Warrior voor de Champion of de ietwat exotischer Riftstalker.

Er zijn voor elke klasse acht souls beschikbaar waarvan je er op elk moment drie kan combineren. Dit leverde een heleboel mogelijkheden op, al moet ik hier meteen wel een kanttekening bijmaken. Ik ben tijdens de bèta als Guardian Rogue door het leven gegaan en koos als eerste twee Souls Marksman en Ranger. Enkel om daarna tot de vaststelling te komen dat een sommige skills nagenoeg hetzelfde bleken te zijn. Of we hier dus kunnen spreken van ontelbare unieke mogelijkheden blijft de vraag. Trion Worlds liet wel weten dat sommige verwante skills toch een uniek karakter mee zullen krijgen. Gelijklopende skills kunnen immers toch de basis zijn voor heel wat uiteenliggende combo's en geven ook enkele interessante effecten mee aan andere spreuken en acties. Aangezien je op elk moment in het spel van Souls kan switchen, betekent dit ook erg goed nieuws voor de eeuwige twijfelaar of gamers die, naarmate het spel vordert, zich liever een nieuwe rol aanmeten. Daarnaast heeft Trion Worlds ook beslist dat elk archetype ook enkele souls meekrijgt met een zekere vorm van healing, wat extra handig is tijdens die lange solo-avonden.

Eenmaal je het spel daadwerkelijk speelt, kan je ook niet om de grafische pracht heen. Ben je gewend om je dagen te slijten met andere MMO's, dan merk je hier toch een zekere verbetering. Scherpe texturen en mooie vergezichten baden beiden in knappe lichteffecten en sieren deze MMO. Alles ziet er erg gelikt uit en ademt een hoog gevoel van afwerking uit wat, in de wetenschap dat dit enkel een bèta betreft, al een pluim verdient. Waar ik me wel even aan stoorde, was het bekende pop-up-effect maar dit blijft gelukkig erg gering. Het is enkel jammer dat deze grafische kracht niet gepaard gaat met ietwat creatievere locaties. In het achterhoofd te houden dat ik natuurlijk bijlange niet het hele spel in actie heb gezien, was ik om de beurt erg onder de indruk en teleurgesteld. Als je een Rift ziet opengaan en er vervolgens talloze plantachtige monsters in de meest fantastische kleuren ziet uit stormen, dan sta je toch wel even met je mond open maar als je dan terugkeert naar de dorpjes en steden voelden deze, ondanks de degelijke grafische kant, nogal standaard fantasy aan.