Roundtable 05: Censuur vs. artistieke vrijheid
Wat één hakenkruis allemaal teweeg kan brengen!
Wie heeft zijn ticketje Rio al laten vastleggen om de Olympische Spelen bij te wonen in 2016? Is het openblijven van de kerncentrales tot 2025 een goede zaak? En hoe groot is het aandeel van Berlusconi binnen Eurogamer België? Allemaal vragen waarop de redactieleden bij Eurogamer België een duidelijk antwoord klaarhebben, maar daar gaat het niet om bij de Roundtable. Hier draait het om de game-industrie en wat daarbinnen zoal gaande was de voorbije week. Elke zondag trachten wij onze mening te ventileren omtrent een bepaald onderwerp en trekken we voorzichtig een conclusie. Wat de ultieme waarheid is beslis jij, de lezer, natuurlijk zelf. Heb zeker geen schroom om je in de reacties uit te spreken over het onderwerp waarrond de Roundtable deze week draait. Elke mening is van belang!
Deze week gaan de redacteurs van Eurogamer België rond de tafel zitten en hebben ze het over het over het toepassen van censuur binnen bepaalde spellen, dit naar aanleiding van het verwijderen van Wolfenstein uit de Duitse winkelrekken.
Neem onze vorige roundtables ook zeker eens door:
Roundtable 01: Sony vs. de rest
Roundtable 02: Gamemedia vs. uitgevers
Maarten: Censuur is overbodig bij videogames, zeker omdat men er niet aan denkt om bij andere "kunstvormen" zoals film, fotografie en muziek veel censuur toe te passen. De meeste personen zijn in staat om voor zichzelf uit te maken wat goed en slecht is, wat door de beugel kan en wat niet. Kinderen moeten op een verantwoorde manier met gewelddadige, pornografische, ... inhoud in contact worden gebracht.
Een groot probleem schuilt echter bij de PEGI-normen en de toepassing ervan. Ik heb geen bezwaar tegen de rating van games, maar er is gewoonweg geen voldoende wettelijk kader. Sommige games horen eenmaal niet door kinderen gespeeld te worden. Een winkelier verbieden om gewelddadige games niet te verkopen aan minderjarigen kan een stap in de goede richting zijn, maar een winkelier mag in theorie geen identiteitscontrole uitvoeren. Vaak zijn de winkeliers, ontwikkelaars en uitgevers de kop van Jut. Ouders zijn echter verantwoordelijk voor de opvoeding van hun kinderen en niet de rest van de maatschappij.
Jasper: Het is natuurlijk zo dat in vergelijking met die andere kunstvormen, videogames vrij nieuw zijn en door vele mensen nog steeds niet begrepen worden. Veel mensen denken nog steeds dat videogames standaard door kinderen worden gespeeld (een beeld dat ondertussen alweer hopeloos verouderd is) en dat games, omdat ze interactief zijn, ook een grotere indruk nalaten op kinderen. Of dit laatste ook daadwerkelijk zo is, laat ik even buiten beeld aangezien daar te weinig onderzoek rond is gedaan en de weinige resultaten die er zijn elkaar vaak tegenspreken.
Toch vind ik dat er al een aantal grenzen opgesteld moeten kunnen worden. Momenteel doet de gameindustrie aan zelfregulatie maar moet er nog steeds op de goodwill van gamedevelopers gerekend worden om eerlijke informatie over hun games door te sturen naar PEGI of ESRB. En vanaf dat het fout loopt, betekent dit ook dat het de gameindustrie is die meteen met de vinger gewezen wordt.
Volgens mij is het daarom nodig dat er dringend serieus onderzoek wordt gedaan naar de invloed van videogames op mensen hun gemoedstoestand en in welke mate deze verschilt van bijvoorbeeld films of foto's. Pas dan kunnen er echte stappen gezet worden in de richting van een degelijke wetgeving rondom games.
Censuur toepassen zoals Duitsland dat nu doet, helpt niemand. Vanaf dat het nieuws bekend raakt dat een game gecensureerd wordt, gaan jongeren die game ongecensureerd op het internet zoeken om te kijken waar al die drukte nu om gaat. Daarnaast is het gewoon een paniekreactie. De politici zien iets dat ze niet begrijpen en weten niet hoe ermee om te gaan, dus vegen ze het maar onder het tapijt en proberen ze het te vergeten. Zo werk je onbegrip alleen maar in de hand.