Roundtable 10: Social Gaming
De impact van Mafia Wars op je sociale leven.
Voert Eurogamer de komende weken een nultolerantie in wat betreft reviewscores? Zal onze sterredacteur Michaël een speciale performance brengen om alsnog de VTM-show 'My name is Michael' te winnen? En zullen ook wij belaagd worden door leerlingen omwille van onze eigentijdse stijl? Allemaal vragen waarop de redactieleden bij Eurogamer België een duidelijk antwoord klaarhebben, maar daar gaat het niet om bij de Roundtable. Hier draait het om de game-industrie en wat daarbinnen zoal gaande was de voorbije week. Elke zondag trachten wij onze mening te ventileren omtrent een bepaald onderwerp en trekken we voorzichtig een conclusie. Wat de ultieme waarheid is beslis jij, de lezer, natuurlijk zelf. Heb zeker geen schroom om je in de reacties uit te spreken over het onderwerp waarrond de Roundtable deze week draait. Elke mening is van belang!
Deze week gaan onze redacteurs rond de tafel zitten en hebben ze het over de impact van Social gaming. Je weet wel, titels zoals Farmville en Mafia Wars die in het oog springen op je Facebook pagina. Is het een goede evolutie, eentje die blijft? En wat met de hardcore titels?
Neem onze vorige roundtables ook zeker eens door:
Roundtable 01: Sony vs. de rest
Roundtable 02: Gamemedia vs. uitgevers
Roundtable 03: Gratis MMO's vs. Pay to Play
Roundtable 04: Remakes vs. Originaliteit
Roundtable 05: Censuur vs. artistieke vrijheid
Roundtable 06: Achievements & Trophies
Roundtable 07: De impact van geweld
Roundtable 08: Jongeren versus de media
Philip: Het valt gewoon niet te negeren dat een heleboel mensen rondom mij elke dag met social games in de weer zijn. Dat weet ik omdat ze me erover aanspreken - "gij zijt toch met spellekes bezig, hé?" -, maar ook doordat ik bij elk bezoekje aan Facebook meteen kan zien wat voor groenten persoon X nu weer uit de grond heeft getrokken in FarmVille, of welk soort taart persoon Y bakte in Café World. We kunnen de opkomst van de social games binnen de game industrie met andere woorden niet langer negeren, of we dat nu willen of niet. Want voorlopig bieden de Facebook games nog niet veel diepgang of etaleren ze baanbrekende concepten, maar als het succes van dit soort toegankelijke digitale bezigheden blijft groeien zou de markt inhoudelijk wel eens helemaal kunnen veranderen. Ontwikkelaars richten zich al sinds de komst van de Nintendo Wii (2006) en DS (2004) in grotere mate op de casual markt, terwijl ook de iPhone een ware bakermat is geworden voor 'het toegankelijke spel'. Ondertussen zien heel wat mensen ook Facebook als een waardig gameplatform, wat het toch wel opvallend duidelijk maakt dat casual games - met de social games als onderdeel daarvan - minstens als een trend gezien mogen worden.
Maar wat zijn de voor-en nadelen die daaraan verbonden zijn voor de industrie? Aan de ene kant zorgen dit soort spellen ervoor dat steeds meer mensen in aanraking komen met videogames, wat uiteraard positief is. Het blijft wel de vraag of deze nieuwe groep geïnteresseerden ooit de overstap zal maken naar de - bij gebrek aan een betere omschrijving - échte games en of dat eigenlijk wel het punt van deze discussie is. Misschien moeten mensen die into social games zijn helemaal niet richting de Halo's, Metal Gear's en GTA's trekken. Stel je maar eens voor dat ontwikkelaars onze dierbare reeksen gaan aanpassen om aan de wensen van de casual gamer te beantwoorden. Aan de andere kant tracht het merendeel van de ontwikkelaars en uitgevers natuurlijk een zo groot mogelijk publiek aan te spreken met hun producten, wat de verwatering tussen hardcore en casual/social games wel eens zou kunnen aanwakkeren. Dit fenomeen begint ondertussen stilaan de kop op te steken. Aardig wat titels die vroeger gezien werden als voer voor de echte game liefhebber zijn nu opeens een stuk toegankelijker geworden. De meest recente Prince of Persia is daar een perfect voorbeeld van. Ook omgekeerd zijn er enkele raakpunten. Zo vertonen de social games op Facebook nagenoeg allemaal elementen uit MMO's, een genre dat zo'n vijf jaar geleden enkel bij de hardcore gamer in goede aarde viel.
Social games zijn enorm populair, en alleen daarom al zou het niet slecht zijn om als hardcore gamer toch eens even een kijkje te nemen naar wat er allemaal gaande is op Facebook tegenwoordig. Wie weet ga er na een tijdje nog stiekem van houden...
Edelbert: Allereerst even zeggen dat ik hoegenaamd niet snap waarom het hele Facebook gebeuren zo populair is. Ik vind het persoonlijk vrij beledigend dat deze site erin slaagt om de complexiteit van de mens als cultureel hoog ontwikkeld wezen in een o zo diverse maatschappij te herleiden tot 420 karakters per post. Beeld je in dat Shakespeare gelimiteerd was tot één pagina voor zijn werken. Pure waanzin! Hierdoor wordt iemand ronduit gedwongen tot het posten van banaliteiten en totaal oninteressante zaken, zoals daar zijn: “Ik heb geen zin om op te staan vandaag” of “ik heb twee verschillende kousen aan”. Bedankt, deze informatie was totaal relevant voor het verdere verloop van mijn dag. Mocht het aan mij liggen had ik zelfs niet eens een Facebook account, maar ik heb de luxe gehad dat iemand er ééntje voor me heeft aangemaakt. Waarom weet ik niet. Om met vrienden in contact te zijn? Daarvoor heb ik geen website nodig… en heb ik ook geen vrienden genoeg.
Dus één van de features van Facebook is ongetwijfeld games. Want wat valt er anders te doen? Ik heb het ongeluk gehad om op één van die advertenties te klikken. Eén die me vroeg of ik wat zonnebloemen wou hebben voor op mijn boerderij. Prompt kwam ik op een applicatie terecht, alom bekend als Farmville. Deze boerderij simulator is boven mijn begrijpen enorm populair op Facebook. Het geeft iedereen de mogelijkheid om als boer of boerin aan te slag te gaan, zonder dat je stallen moet beginnen uitmesten, de akkers moet bewerken of 's morgens opstaan om de koeien te melken. Hoewel dat de fervente “Farmviller” waarschijnlijk toch om 5 uur opstaat om zijn zaad te oogsten. Zijn virtueel zaad op Farmville wel te verstaan, niet… je weet wel.
Waarom mensen zo fanatiek bezig waren met deze game begreep ik niet. Daarom vroeg ik aan wat mensen die zo'n virtuele boerderij onderhielden wat nu precies de reden was voor het succes van deze game. Veel meer dan “omdat het leuk is” en “omdat je dingen kan doen met je vrienden” als antwoord kreeg ik niet. Misschien is het zo populair omdat het zeer simpel gehouden is? Casual gaming als het ware, iets dat je op je computer aan staan hebt en waar je elk half uur even wat knopjes indrukt waardoor je een verkeerdelijk gevoel van iets gepresteerd te hebben verkrijgt. Misschien ben ik wat bitter omwille van het feit dat niemand mijn geschenken op Farmville aanvaard, maar al bij al kan ik mijn honger naar games niet koelen met dergelijke zaken.
Social Gaming voor mij is meer dan dat. Ik speel al sinds mijn 12 jaar online. Allerlei soorten games. Counter Strike, Socom, Battlefield, World of Warcraft… om er maar enkele te noemen. Ik ben dan ook lid van verschillende online gemeenschappen, zoals Consolegaming.eu en mijn eigen clan 7th Barrier. En samen met deze mensen een party aanmaken om wat online te knallen of een “raid” voeren geeft een veel hoger gevoel van bevrediging. Klinkt gek, maar hier heb ik meer het gevoel dat ik echt iets bereik. En zeker en vast dat het iets uitmaakt op welk niveau je eigen vaardigheid ligt. Op Farmville-achtige toestanden kan je evengoed zitten klungelen in Microsoft Access. Onder Social Gaming versta ik dus meer evenementen als LAN parties, gewoon online een potje spelen of thuis met enkele vrienden een spel in de huisconsole stoppen. Vind ik “Facebook games” daarom slecht? Zeker niet, enkel te oppervlakkig. Geen probleem als je dit leuk vind natuurlijk. Waarvoor ze wel nuttig kunnen zijn is als toegangpoort dienen voor de gebruiker tot echte games.
Maarten: Social gaming alleen aanzien als evenementen zoals LAN-parties, online tegen elkaar spelen en dergelijke is een nogal enge opvatting. Misschien is het wel de opvatting van een traditionele gamer. Het is toch niet moeilijk om het grote voordeel te zien van social games als Farmville, Texas Hold'Em Poker en andere op Facebook. Je Facebook nakijken kan op veel meer plaatsen dan op jou eigen PC of console. Je logt gewoonweg in en met minimale systeemeisen ben je zo bezig. De games worden ook lustig gecombineerd met chatten op Facebook, je moet niet alles laten vallen om toch maar ergens te gaan raiden of tegen elkaar te vechten.
De vergelijking van Farmvillers die vroeg opstaan om te oogsten kan je met gemak doortrekken naar World of Warcraft-gamers en andere games. Er zijn ongetwijfeld personen die tot het uiterste gaan om alles uit hun boerderij, restaurant of café te halen, maar dit verschilt dus nauwelijks van andere games. De kick die vele mensen krijgen om ergens het beste in te worden, is voor velen genoeg. Competitie zit in de menselijke aard, kijk maar naar de talloze eetwedstrijden in de Verenigde Staten. Deze "sport" heeft geen enkel nut, is ronduit ongezond maar bestaat toch al decennialang.
Het is ook niet onmogelijk dat social games en normale games met elkaar in aanraking gaat komen. Er is een enorm marketingpotentieel beschikbaar dat nog ontgonnen moet worden. Maak een spel op Facebook, lanceer dit enkele maanden voor de release van het echte spel en misschien win je wel wat zieltjes.