Spider-Man: Shattered Dimensions
Vreemde hersen-spin-sels in het kwadraat.
Ik snap de mensen niet meer. En het is niet alsof ik geen moeite doe, maar soms heb is er echt geen vat meer op. Onlangs bijvoorbeeld nog zat ik in de recreatiezaal van mijn schoolgebouw, nog een laatste maal de leerstof aan het overlezen om dan een herexamen te gaan afleggen. Plots kwamen er twee meisjes binnen, op zoek naar een drankje om de dorst te lessen. De ene haalde haar geldbeugel boven en kocht een flesje Fanta bij één van de drankautomaten. Terwijl ze al kakelend opnieuw de zaal verlieten opende ze het door elkaar geschudde flesje, waarop een Fanta-fonteintje op de grond belandde, net in de deuropening van de ruimte. Ietwat geschrokken door het voorval stonden ze beide te gapen naar de plas frisdrank om vervolgens hun schouders op te halen en gewoon weg te wandelen. Wat!? Lezers, is het omdat ik al iets ouder ben (22, begin van het einde), maar wanneer vroeger – en nu voel ik me plots nog ouder - iemand iets vuil maakte werd dat toch tenminste opgeruimd, niet? Het is toch zo geen grote opdracht om een rol WC papier te halen en je gemorste frisdrank op te ruimen, of op zijn minst een kuisvrouw te verwittigen. Beeld je in dat er iemand in uitglijdt en zijn of haar arm breekt. Zelf ben ik dan maar een handdoek gaan zoeken om het gesmos op te ruimen. En het ergste dan nog is dat dit alles zich voordeed in een school voor de opleiding Sociaal Agogisch werk, waar solidariteit en sociale verantwoordelijkheid zowat de pijlers zijn van de opleiding. Zijn we dan werkelijk in een zelfgesponnen web van collectieve onverschilligheid vast komen te zitten? Ik hoop alvast van niet.
Over web gesproken, Spiderman: Shattered Dimensions (see what I did there?) is de laatste nieuwe game van ontwikkelaar Beenox, waarin we opnieuw met de alom populaire Spiderman aan de slag kunnen om de wereld te redden van de ondergang.
Nee, niet om mensen ervan bewust te maken dat ze hun rommel moeten opruimen, maar een heel ander, maar niet minder desastreus gevaar loert om de hoek. Het verhaal vangt aan wanneer meester-illusionist Mysterio inbreekt in het plaatselijke museum. Zijn doel: de Tablet van Orde en Chaos. Volgens de legende die aan dit artefact verbonden is, zou ze de bezitter ervan bovennatuurlijke krachten geven. Hier gaan we ons dan altijd afvragen: "Wie maakt toch zo'n voorwerpen die, in de handen van de verkeerde mensen, het hele universum kunnen slopen?" Geen wonder dus dat de viskom op zijn hoofd dragende Mysterio zijn zinnen gezet heeft op het bemachtigen van de stenen tafel. Maar wanneer Spiderman de snoodaard tracht te stoppen, breekt de Tablet van Orde en Chaos in stukken die verspreid worden over verschillende dimensies. Het is nu aan Spiderman, met hulp van niemand minder dan Madam Web, om ervoor te zorgen dat de orde terugkeert en de stukken van de reliek te herenigen.
De game stelt je in staat om met de spinmannen van vier verschillende universums aan de slag te gaan. Allereerst heb je het Amazing universum, waar je in de huid kruipt van de klassieke rood-blauwe Spiderman. Ten tweede is er het Ultimate universum, waarin Spiderman het zwarte Venompak aan heeft. In het Noir universum ga je aan de slag met de Spiderman van het jaar 1933, die dan weer helemaal in contrast staat met het laatste universum die zich afspeelt in het jaar 2099. Er is door de makers echt aandacht besteed om elk universum een unieke toets te geven. Niettegenstaande Amazing en Ultimate visueel wat op elkaar lijken, kun je in een oogopslag Noir en 2099 van de rest onderscheiden. Ook heeft de Spiderman uit elk universum een andere voice actor die hun eigen arrogante maar tegelijk charmante versie van onze humoristische held neerzet, wat enkel nog meer getuigd van de zorg die ontwikkelaar Beenox in hun game gestopt hebben. En de ultieme kers op de taart is niemand minder dan Stan Lee, die de game tussen ieder hoofdstuk aan elkaar babbelt.
Op vlak van gameplay kunnen we een duidelijk onderscheid maken tussen twee grote soorten in de game. Aan de Beat'm Up zijde hebben we het Amazing, Ultimate en 2099 universum, waar alles meer om rondsluipen draait in het Noir universum. De levels waarin we al sluipend een weg konden banen doorheen de tegenstand vonden we ook de leukste, omdat ze een nieuwe kijk geven op het ingeburgerde beeld we hebben van Spiderman. Het sluipen en vijanden uitschakelen is wel niet van Batman: Arkhum Asylum niveau, maar zal zeker wel voor heel wat amusement zorgen. In Amazing, Ultimate en 2099 krijgt Spiderman dezelfde gevechtsmoves ter beschikking, maar deze universums onderscheiden zich onderling dan weer op vlak van de speciale krachten van onze webkop. Zo heeft de 2099 Spiderman een bullettime kracht die de tijd rond hem drastisch vertraagd. Spiderman in het zwarte Venompak heeft dan weer een overdrive mode, waardoor hij voor beperkte tijd furieuze klappen kan uitdelen. En dan komen we logischerwijs bij de Amazing Spiderman, die vreemd genoeg geen extra krachten bezit. Tenzij we het maken van weergaloze woordspelingen natuurlijk als een superkracht mogen classificeren.
Er zijn een 14-tal levels om in aan de slag te gaan, elk met hun eigen thema en unieke hoofdbaas. Je zult per level een goede 30 tot 40 minuten bezig zijn, met uitzondering van de Noir levels die iets langer kunnen duren omdat je voorzichtiger tewerk moet gaan. Dit betekent, volgens onze Eurogamer supercomputer, dat er een 7 tot 9 uur gameplay te beleven valt. Reken hierbij nog eens het voltooien van de doorheen de game 180 verborgen uitdagingen uit the Web of Destiny, die je credits geven om je krachten en gevechtsvaardigheden te upgraden en extra kostuums voor Spiderman te kopen, en de game krijgt er nog een dikke kluif herspeelbaarheid bij.