The Las Vegas Strip en haar geschiedenis

Toen ik te horen kreeg dat er een special gemaakt moest worden rond de Strip in Las Vegas, speelde er slechts één gedachte door mijn hoofd: Roadtrip! Nadat ik vervolgens Philip's creditcard wist af te snoepen en een vliegtuigticket kon bestellen naar de stad die nooit slaapt, zit ik nu aan mijn laptop in een restaurant in Caesars Palace. Waarom Caesars Palace hoor ik jullie denken? Wel, omdat ik toch zoveel van geschiedenis houd. En omdat je hier in het juiste licht gewoon door de toga-uniformpjes van de schaars geklede barmeisjes kunt kijken. Wat houd ik toch van geschiedenis. Dus spring samen met ons in de teletijdsmachine van collega Michael om wat bij te leren over de origine van de gokhoofdstad van de wereld.

Waar komt die naam "Las Vegas" nu precies vandaan? Het begon allemaal in 1829 met Rafael Rivera, een verkenner voor een Mexicaanse handelaargroep. Tijdens zijn verkenningstochten gebruikte hij het water in de omgeving van de Old Spanish Trail, een historische handelsroute die New Mexico verbindt met Los Angeles en California. In die tijd zorgden verschillende waterbronnen voor de leefbaarheid van de Las Vegas Vallei. Door deze watervoorraad kwamen grote groene vlaktes vaak voor. De naam Las Vegas betekent letterlijk "de weides". Deze waterbronnen waren ook de voedingbron voor de Las Vegas Wash, een ongeveer 20 kilometer lang kanaal die in de Colorado rivier uitmond.

We maken een flash forward naar het jaar 1905. Tegen deze tijd werd alle bronwater al via pijpleidingen richting stad gestuurd, waardoor landbouw mogelijk werd alsook een voorraad vers drinkwater voor handen was. Door deze rijke watervoorraad werd Las Vegas al snel bekend als waterstop voor karavanen handelaars, het spoorwegennet en andere soorten reizigers. Op 5 mei 1905 werd officieel de stad opgericht, die toen slechts 45 hectare groot was.

Op 3 juli 1930 ondertekende president Herbert Hoover een wet voor de bouw van de Boulder Dam, die later wanneer Truman president was de naam Hoover Dam zou krijgen. In 1931 begon men te bouwen aan het stenen gevaarte. En extra werkgelegenheid brengt natuurlijk onvermijdelijk een groei in bevolking met zich mee. Het inwonersaantal van Las Vegas steeg van 5000 naar 25000. Doordat het merendeel van deze bevolking mannelijk was, creëerde dit een uitstekende zakengelegenheid voor "vermaak" op grote schaal. Een combinatie van lokale zakenmensen, financiers en de maffia ontwikkelden samen casino's en showgirl theaters om de grote mannelijke populatie even hun constructiewerk te laten vergeten. Ondanks het feit dat heel wat louche mensen hun vinger in de Las Vegas pap hadden, probeerde de lokale zakenmensen Las Vegas toch in een goed daglicht te stellen. Maar wanneer in 1929 Lyman Wilbur, de secretaris voor Binnenlandse Zaken, uitgenodigd werd om de site voor de dam te bezoeken, werd hij enige tijd later in dronken toestand teruggevonden (en dit in een tijd dat er een algemeen drankverbod gold). De Amerikaanse overheid besloot daarom een aparte stad voor de werklui op te richten, genaamd Boulder City.

Maar toen de staat Nevada in 1931 besefte dat gokken een enorm winstgevende markt was, heften ze een eerder gokverbod op. Hierdoor kon een klein maar reeds sterk onderbouwd Las Vegas zijn opmars maken naar de titel van gokhoofdstad van de wereld. De allereerste goklicentie werd in de Northern Club uitgereikt. Velen volgden hierop, waaronder casino's langs Fremont Street. Deze straat werd ook onmiddellijk de allereerste geplaveide weg in Vegas en kreeg ook het eerste verkeerslicht van de stad in 1931.

De overheid reageerde hierop met enige terughoudendheid. Ze verminderde de toestroom van nieuwe werkkrachten naar de stad. Maar waar een wil is, is een weg en het duurde niet lang vooraleer de eerste smokkelroutes ontstonden. Niettegenstaande dat de ingrepen van de Amerikaanse overheid zorgden voor een afname van gokken en het zakenleven in Vegas, herleefde de stad toch in 1935, met de voltooiing van de dam. In 1937 werd Southern Nevada Power de allereerste elektriciteitsleverancier die via Hoover Dam stroom voorzag aan Las Vegas. Stroom vloeide rijkelijk door Fremont Street, die nu de bijnaam Glitter Gulch kreeg, door de veelheid aan felle, sierlijke verlichting. Met het beëindigen van de werken aan de dam verdween een groot deel van de arbeidsbevolking opnieuw, enkel en alleen om vervangen te worden door toeristen, die aangetrokken werden door de toeristische trekpleisters als Hoover Dam en het waterreservoir Lake Mead, alsook de casino's. Hierdoor werd de nood aan luxehotels alsmaar duidelijker. In 1940 werd ook Route 95 verlengd tot in het zuiden van Las Vegas. Hierdoor kreeg de stad nu twee hoofdtoegangen. De stad kreeg in hetzelfde jaar ook haar eerste permanente radiozender, KENO genaamd.

Maar toen werd alle plezier onderbroken door de Tweede Wereldoorlog. Vanaf 25 januari 1941 vestigde het Amerikaanse leger een afdeling van de US Army Air Corps in de gokhoofdstad. De school die instond voor de opleiding van deze soldaten werd later Nellis Air Force Base genaamd. Al snel kwam er protest van de Amerikaanse legertop, die niet opgezet was met het legale prostitutiebeleid. Nee, hun soldaten schoten er niet naast, als je begrijpt wat we bedoelen. In 1942 bezweek Las Vegas onder de druk van de overheid en besloten ze Block 16, het glazen straatje van Vegas, voorgoed te sluiten. Maar er waren ook wat positieve ontwikkelingen tijdens deze tijd van oorlog. Zo opende hoteluitbater Thomas Hull de El Rancho Vegas. Dit was het allereerste hotel op wat later de Las Vegas Strip zou zijn. Het hotel werd befaamd voor zijn all-you-can-eat buffet. In 1942 herbouwde R.E. Griffith de Pair-O-Dice, die nu de nieuwe naam Hotel Last Frontier zou krijgen. Er werden nog enkele hotels bijgebouwd rond Fremont Street, maar ook de invloed van de maffia groeide zienderogen. Hoewel de maffia altijd een zekere aanwezigheid kende, waren ze nog nooit eerder eigenaar geweest van hun eigen hotels en casino's. Maar in een post-WO2 Las Vegas kwam hier een einde aan, wanneer de joodse maffiabaas Bugsy Siegel met behulp van mede maffiabaas Meyer Lansky samen het hotel en casino the Flamingo oprichtten in 1946.

The Flamingo was echter verlieslatend en de situatie verbeterde er niet op wanneer Siegel om het leven kwam in een vuurgevecht te Beverly Hills, California. Ook trad de lokale politiemacht van Las Vegas steeds daadkrachtiger op tegen de maffia, die in hun ogen te machtig aan het worden was. Maar veel maffiafamilies zagen het potentieel van de gokindustrie. Van 1952 tot 1957 bouwden ze met financiële hulp van verschillende banken onder andere the Sahara, the Sands, the New Frontiers, the Royal Nevada, the Showboat, the Riviera, the Fremont, Binion's Horseshoe en uiteindelijk the Tropicana.

Geholpen door hun investeerders werden deze hotels en casino's ongelofelijk populair. Zelfs met de wetenschap dat vele van de uitbaters een achtergrond hadden in de georganiseerde misdaad, kwamen tegen 1954 zo'n 8 miljoen mensen per jaar naar Las Vegas en verspeelden ze een dikke 200 miljoen dollar in de vele casino's. Gokken was niet langer een attractie, het was big business. De grootste sterren zoals The King Elvis Presley, Dean Martin, Mister Vegas himself: Frank Sinatra en vele andere traden op in de stad die nooit slaapt. Alles werd deel van één groot geheel. De mensen kwamen voor de optredens en bleven om te gokken en te genieten van de rijkelijke buffets. Andere goksteden rond Las Vegas, zoals Galveston, Texas Hot Springs en Arkansas waren gedoemd om onder de voet gelopen te worden door de absolute top die Las Vegas was (en nog altijd is).