TrackMania Wii

Wat voor een spel is TrackMania Wii precies? Wel, mocht ik deze vraag te horen krijgen dan zou ik erg clichématig moeten antwoorden dat dat moeilijk uit te leggen valt. Aan de ene kant is het Mario Kart, maar dan zonder power-ups en grappige personages. Ik zou ook kunnen zeggen dat TrackMania een racegame is, maar dan eentje die zichzelf absoluut niet serieus neemt waardoor een klassering binnen dit genre ook niet helemaal klopt. Zelfs de benaming platformgame past in zekere zin bij deze door Nadeo ontwikkelde titel, maar vreemd genoeg ontbreekt er een springknop binnen de gehanteerde besturingsconfiguratie van de Wii-afstandsbediening. TrackMania Wii is met andere woorden erg veel, zonder dat je daar precies een naam voor hebt. Laten we het houden bij een tof, toegankelijk, eenvoudig, maar stiekem ook verslavend iets. Een beschrijving die opmerkelijk goed overeenkomt met de bullet points die ik aan de Wii zou verbinden. Een toevalligheid, of is hier meer aan de gang?

TrackMania is natuurlijk al een hele tijd bekend, en dan vooral bij PC-gebruikers die tijdens saaie lessen, doodse werkuren of server downtime in World of Warcraft snel een leuke bezigheid zochten. De gekte begon al rond het begin van deze eeuw met het origineel, waarna de populariteit enkel maar steeg en TrackMania uitgroeide tot een heuse franchise. Er zijn ondertussen al vijf titels verschenen binnen de reeks – zelfs eentje voor de Nintendo DS -, maar nu is het dus de beurt aan de Wii.

Het concept van TrackMania Wii is nog steeds hetzelfde als in alle voorgaande delen: jij mag een voertuig besturen en racen op een van de vele absurde parcours. Verwacht geen rechtoe-rechtaan racetracks met enkele bochten en af en toe een verhoging, maar eerder in de lucht zwevende wegen die tussen, onder, boven en door elkaar heen lopen. Het Klaverblad in Lummen is er klein bier tegen. Loopings, ramps en gigantische rolkooien zijn ook van de partij, en de combinatie van dit alles zorgt er natuurlijk al voor dat TrackMania Wii redelijk uniek is binnen het huidige aanbod aan spellen.

In TrackMania Wii krijg je drie soort modi voor de kiezen in de singleplayer. Inderdaad, er is ook een multiplayer mode aanwezig in dit spel, maar daarover later meer. Allereerst zijn er de reguliere racetracks waarop je binnen een bepaalde tijd een route moet afleggen. Deze ritjes nemen initieel maar zo'n vijftien seconden van je tijd in beslag, maar wanneer je richting de laatste uitdagingen gaat ben je makkelijk zo'n vijf minuten bezig om de finish heelhuids te bereiken. In totaal zijn er zo'n slordige 120 parcours beschikbaar, maar eerlijk gezegd kon het hele racegebeuren ons niet zo heel lang bekoren doordat gewoon racen nu eenmaal in andere titels beter uitgewerkt is. Neen, je zult je het meest vermaken met de twee andere beschikbare modi.

Laten we beginnen met Platform. In deze modus speelt de tijd waarbinnen je over de finish knalt geen rol, maar wel de manier waarop je tot het eindpunt komt. In Platform heeft de ontwikkelaar werkelijk alles uit de kast gehaald om je enkele doorgedraaide parcours voor te schotelen waarbij je meer dan eens je wagen tientallen meters in de lucht zult moeten lanceren, gewoon om het volgende checkpoint te kunnen bereiken. Ook zul je meermaals ondersteboven komen te hangen of a la Tony Hawk met je auto in een half pipe rijden. Het voornaamste in Platform is dat je je snelheid blijft behouden, en tracht niet van het parcours af te rijden de dieperik in. Dit is werkelijk een uitermate toffe spelmodi om in je eentje mee aan de slag te gaan, maar het is wat spijtig dat de ontwikkelaar in tegenstelling tot in het minder interessante Race onderdeel heel wat minder tracks ter beschikking stelt.

Ten tweede is er Puzzle, waarin een van de meest unieke spelconcepten binnen TrackMania Wii te vinden is. Opnieuw is het de bedoeling om van punt A naar punt B te racen, maar deze keer ontbreken er hier en daar wat onderdelen van het parcours die je vrij mag opvullen. Hiervoor krijg je enkele bouwblokken ter beschikking, en er is telkens één ideale situatie om ze te gebruiken. Niemand belet je echter om de weg te herschapen hoe jij dat wil, zo lang je maar het eindpunt kunt bereiken. De eerste puzzels zijn best makkelijk, maar eens je verder komt zal het vervolledigen van de baan wat hersenkracht vereisen. Alweer zonde dat er net zoals bij Platform wat weinig uitdagingen beschikbaar zijn, we hadden wel wat langer willen puzzelen!